Çağımızın hastalığından söz etmek istiyorum;
Gizli bir hastalık bu.. Gizli ve bağımlı bir hastalık.
Çıkar davası..
evet çıkar davası şimdi sorsam herkes reddeder bu konuyu.ama maalesef durum bu.
İnsanların birbirine belli çıkarları uğruna değer vermeleri, sevmeleri ve yanında olmaları.Ne kadar kötü cümleler yazıyorum öyle. Kötü ama gerçek cümleler.
Bu yüzden değil midir zaten geleneklerimizi yitirmemiz.’İnsan gibi’ davranamamamız.
Eskiden olsa değer insana verilirdi, eşyaya değil. Değer bundan ibaretti.Günlerdir düşünüyorum bu konuyu;
Neden artık ruha dokunamıyoruz diye.. Parayla satın aldıklarımıza neden sevdiklerimizden çok değer veririz diye.. Buldum sanırım..!
Hırslarımız yüzünden.. Bütün kırdığımız kalpler ve yalnız kalışlarımız. Halbuki unutuyoruz eğer belli hayallerimiz varsa bunları ezip geçmeden de yapabiliriz. ’sonuçta insan neden var.!’ sevdikleri için...
Ve sevdiklerimiz kadar güçlüyüz aslında hırslarımız kadar değil. o zaman şöyle söyleyebiliriz..!
BEN HAYAL ETTİĞİM ZİRVEYE SEVDİKLERİMLE DAHA GÜÇLÜ YÜRÜYEBİLİRİM, VE VAR OLAN HER ŞEYİN BİR RUHU VAR .EĞER NE KADAR ÇOK RUHA DOKUNUR VE DEĞER VERİRSEM O KADAR ÇOK GÜÇ KAZANIRIM.ÇIKAR İNSANI SADECE YORAR VE BEN HAYALİNİ KURDUĞUM ZİRVEYE YORGUN DEĞİL GÜÇLÜ GİTMELİYİM.
ÇIKARSIZ İNSAN ÇIKARSIZ DÜNYA DEMEKTİR. bu da hayal ettiğimizi veriyor zaten bize ’ daha barışçıl bir dünya’..
insana ten ve beden gözüyle değil de ruh gözüyle bakmayı deneyin.!
çünkü beden yok olurken ruh sonsuzdur. ve değer yok olup gidene değil var olup sürene verilmelidir.
Göreceksiniz eğer bir insana çıkar gözüyle değil de ruh gözüyle bakarsanız aslında hayal ettiğinize daha yakınsınız.
Bilmiyorum belki de yanlış düşünüyorum.
Fakat böyle yaparsam ne kaybederim ki!Sonuçta her zirvenin yolu başarıdan çok sevgiden ve değerden geçer.
RUHA DOKUNMANIZ VE HAYALLERİNİZİ YAŞAMANIZ DİLEĞİMLE..
NACİZANE BİR DOST ..