adam yorgundu adam bitkindi adam kimsesiz inandığı bir tanrısı vardı o da onu uzun zaman önce terketiğini düşünüyordu.

Bir ruhu bir bedeni birde içi içip bitiremediği sigarası kalmıştı üstü başını tarife hacet yoktu çünkü hikayemizin sonunda iki kelime ile anlatabilecek bir durumdaydı.

Öyle gelip masama oturdu misafire hiç haz etmediğim bir saat diliminde kıramadım kısa bir muhabbete daldık sanki beni yıllarca tanımış gibi bir selam verdi sonra muhabbet muhabbeti açtı kendi kendine konuşuyormuş gibi başladı azizim kelimesi ile....

....Azizim insanları düşünme insanlar öyle senin bildiğin gibi değiller sana ihtiyaçları olduğu müddetçe senin yanında olurlar bunu maddi olarak düşünme her yönü ile bir kalem gibi bak azizim sen hiç kurşun kalem kullandın mı?

İşin olduğu sürece kullanırsın bitince ne yaparsın çöpe atarsın hiç der misin? o kadar duygularıma tercüman oldu işte bu zamanda insanlar insanlara birer kalem gibidir. Ne zaman sana ihtiyaçları olmadığını anladığı zaman birer kalem gibi atarlar bir köşeye ne senin geride bıraktığın iki damla göz yaşına bakar ne de başka bir şeye....

Bakma öyle bana azizim yüreğin bu ne saçmalık aklın bu deli diyor gözlerin ise bana yalancı

Bak azizim sen daha bu hayat denen tiyatro da yenisin kim bilir hangi hayallerin arefesindesin ama şunu unutma görmen gereken çok şey var dedi.

çayını içiyordu soluk alıyordu kesik kesik bir ihtimal ikinci derece karaciğer hastasıydı dayım da böyle nefes alıyordu. Ölmeden önce belki de son demlerinde insanlara yardım etmeye çalışıyordu ben böyle düşünürken o örneklerine başlamıştı

mesela:sen bir binanın temeline bakarak yamuk olduğunu hiçbir zaman anlayamazsın ne zaman anlarsın biliyor musun diye soruverdi.

-Hayır bilmiyorum diyebildim ancak...

-Ne zaman o temellerin üstüne tuğlaları koyup çatıyı çaktığın zaman basit düz bir cisimle anlarsın işte sen o temel gibisin tuğlalar ise hayatta karşılaştığın her şey yüreğin ise o düz cisim..

Yüreğine hayat bulaşmadığı zamana kadar düz bir cisim gibi her şeyi anlayabilirsin dedi ama onu o zamana kadar muhafaza etmelisin.hayatta

bilemiyorum gerçekten ya haklı ise diye düşünmeye başlamıştım. söyledikleri hiç yabancı gelmiyordu sanki yaşanmiş gibiydim.

Yoksa bu bir dejavu muydu ? bilemiyorum ben böyle kısa bir düşünceye dalmışken o da bardağının dibindeki son çayını içerek kalktı. bir teşekkür etme fırsat vermeden çöp arabasına iki eliyle kavrayıp uzaklaştı ben şaşkın şaşkın bakarken....

çöp arabası deyince elbisesi düşündüğünüz gibi kir içinde ama aklı bir o kadar tertemiz geldi bana önüme baktığımda boş bir barda ve dolu bir bardak çay kalmıştı zararım iki kuruş karım ise yaklaşık yaklaşık 65 yıllık hayat diye düşündüm bir tebessüm tuttu beni çay paralarını ödeyip adamın gittiği yönün tersine hayatta kaldığım yerde devam ettim

işte o günde beri azizim kelimesini kullanırım...