Gözlerimde tanımadığım hüzünlerin hamallığını yapıyorum.Yüreğimde umutlar yetiştirsem de,hiç bilmediğim acılar harmanlıyorum.Her yeni gün,saçlarımda aklar biriktiriyor,yolun sonu "geldim ha gelecem " diyor. Bir hüviyet gibi cüzdanımda taşıyorum yalnızlığı,tanıdıklarımla tanımadıklarım arasında gidip geliyor aklım.Göz alabildiğince tutundum sana,hayallerin eriştiği yere kadar seviyorum seni,öyle sonsuz,öyle ümitli ..
Şimdi şiirlerin mısralarında sıkışıp kaldık mı biz? Türküler de kifayetsiz kalıyor.Tıka basa sitem doluyum,tepeden tırnağa kırgınım sana.Bir gün bile olsa sormadın ya halimi,hiç mi merak etmedin ?? Sahi hiç düşündün mü bu gün neler yaptım diye,yoruldum mu,kimlerle kavga ettim,kimlerle oturdum,kimlerle vuruştum ? Aklına geldi mi yemek yemediğim, aç kaldığım ? Düşüncelerimin içinde hep saklı kaldım ama,her seferinde yüreğimde hep bir umutla kalakaldım bilmediğim bir yol ortasında git gel aklımla.Oturup ağladım bu gün, aldırmadım gözyaşlarımın görülmesine.....
Ağlamak ta yakışıyor yüreğime,gözlerimden inci inci damlalar süzülürken yanaklarımdan görmeni isterdim.İnan ki vurulurdun o an ta ciğerinden.İçin lime lime olurdu.Zindan duvarlarını çatlatırcasına dökülüyordu yaşlar.Hangi taş,hangi kaya dayanırdı bu çetrefilli yollara.? Hangi rüzgâr geri tepmezdi bu ayrı kalmalara ? Kaç kere gel dediğimi bilmiyorum.Aklım firarda gibi,dünümü hatırlamıyor,yarınımı bilmiyorum.Bir araya gelir miyiz ,aynı yastığa baş koyar mıyız, fikrim de yok. Gurur nedir unuttum,onurumu zaten çoktan yitirdim.Günlerce haber beklediğimi bile bile bekletmen yok mu,hesapsız hesaba alınmamaları yığıyor önüme.Dizlerimin bağı çözülüyor,umudum kırılıyor,hevesim kursağıma diziliyor.Sana çok kırgınım,hem de çok.Sen bunu da biliyorsun ve en acısı da uğruna öleceğimi bile bile önüme her gün isimsiz ölümler sıralıyorsun.
Bir adı var mı sende bu yaptıklarının emin değilim ama,emin olduğum bir gerçek var ki, ben sende bir şey ifade etmiyorum.Varlığım,yokluğum bir anlam taşımıyor sende.Varsam iyi,yoksam önemli değilim senin için.Öyle olmasaydı kulak verirdin ömründe bir kez bile isyanlarıma.Bir kez olsun duyardın içimin sesini,ki senden başka herkes duydu.Bir sen tıkadın kulaklarını yüreğimin sesine.Bu kadar vefasız da değilsin,umarsızlığına anlam veremiyorum. Bir gün eğer kavuşamadan ölürsem üzülürsün,aklına gelir bu yaptıkların.
Geceler boyu bir sızı oturur yüreğine,rahat vermez sana,nefes almak bile zor gelir.Yazdıklarımı okudukça her satırın sana yazıldığını o zaman çok daha iyi anlayacaksın.İşte o zaman çok sevildiğini anlayacaksın,zamanı geri almak elinde olsa bütün geçmişi telafi etmek için ömrünün geri kalanını feda etmeye hazır olacaksın ama,diriltmek elinde olmayacak,mezar taşıma ruhunu bırakacaksın. Ben seni seviyorum hem de bildiğin gibi değil,aklının erişmediği yere kadar hayallerimde yaşata yaşata.Hiç bir şeyden korkmuyorum,ne ölümden ne yokluktan.Benim en büyük korkum sensin.