Dolu dizgin gidiyorum sonu olmayan uçurumlara öyle sarp ki kayalıklar düşersem paramparça.Nedeni bilinmez duygular içerisindeyim köşeye sıkışıp kalakaldım nerede nasıl hareket etmem gerektiğini bile unuttum.Saklıyor sanıyordum hislerim açığa çıkmıyor sanıyordum oysa öyle çocuk misali titriyorki yüreğim çarpıntıları uzaktan görülüyor.Utanıyorum bu yılların yorgunluğundan sonra yaşanacak şeylermi bunlar ama söz dinlemiyor kanatlandı uçuyor yürekler.Biliyorum oda aynı ben gibi durduramıyor saklayamıyor tek fark var o haykırabiliyor hiçolmazsa bağıra bağıra söyleyebiliyor.Yüreğim dur bu kadar açık etme söyleme neler yaşadıklarını onunda aklını karıştırma bırak devam etsin hayatı dün gibi ,yeter artık bekleme telefonun ucunda gitsin günler geceler el gibi.Sel olsada yaşların ,kalbin duracak bile olsa ,duymasa hiç kulakların, beynin git diyebilse sakın söyleme sakın, kendine gel artık yok çaresiz imkansızlardasın hakim ol yüreğine zaptet kendini savurma rüzgarlara dur sakla kendini.