öldüğüm zamanlar olmuştur benim de ikisi ağır birinden sağ çıkamadığım film repliklerim, tam konuşacakken susturulan kadını anladığım anlar,küfrü öğrendiğim zamanlara rastlar...
Tam hatırlayamamakla birlikte ve bu durumdan memnun olacağım aklıma bile gelmezken şimdi memnunum seni tanıdığıma,sevdiğime,gitmene değil belki ama her defasında şah damarı yakınlığına..memnunum seninle eksik kalan yanlarıma...
Tökezleyen ayaklarımın sana anlatacakları var ve kalbimi hiç sorma bok çukurudur senden sonra, insan mezarıdır bir seni gömemediğim,memnunum utancıma bile ve kefilim senden sonra yaşamayacağıma inan ve ölme sevgilim...
Insanoğlu sabah kalkıp şükretmeyi öğreneli beri seni sevmeyi icat ettim... tüm günahları benimdir aşkından ölenlerin, memnunum her sevdadan bir mezar biçtiğim için içime memnumum iç acılarıma toplanıp arada bir geldiğin için.. Ya hiç gelmeseydin...
Boş zamanlarımda seni seviyorum dersem yalan olur ben koşarken ve ölürken bile seni sevmekle mükellefim...bırakıp gittiğimde bu dünyayı bir gün, seni benden daha fazla sevecek biri var zannedip bakınırsan etrafına sana dünyanın en gerizekalı ünvanını seve seve veririm ama sevgilim unutma ki ben seni gerizekalıyken bile severim...
Hep demiştim yine diyeceğim; seni sevmek tanrıya edilmiş en güzel duadır...yapma bunu bize; çayın yerine içilecek başka bir sıvı ve senin yerine sevilecek başka adamı henüz yaratmadı tanrı.