İşin var,
Eşin var,
Aşın var,
Evin var,
Yaşanacak bir hayatın…
Ve tabi bir inancın varsa…
İsteyeceğin başka ne kalmış ki!
Senden başka, mutlu ve bahtiyar insan yok demektir.
Söyle var mı?
Var mı?..

Ellerimi uzatıyorum, yılanlar boy gösteriyor.
Geriye çekiyorum, akrepler yol gösteriyor.
Gerçek mi, hayal mi, yoksa rüya mı?..
Şöyle bir silkiniyorum da, nafile!.
Karar veremiyorum!

Ben, beni kaybettim.
Gören var mı acaba?
Afakanlardayım,
Prangalar ayağımda…
Karanlık dehlizlerde yol alıyorum,
Sakın “nerede?” diye sormayın!
Çünkü ben de bilmiyorum.
“Kimsin?” diyorum.
“Kimsin?” diye karşılık veriyor.
Ben, bana yabancı,
Vardığım çevre yabancı,
İnsanlar bir tuhaf, yabancı,
Davranışlar yabancı,
Duygular, düşünceler yabancı,
Dedim, “neresi burası, ey yabancı?..”
Dedi, “bilmiyorum! Çünkü ben de yabancı…”
Mesela yani!
*
Satılığa çıkınca aşkın,
O zaman, beni kaybettin.
Satın alınca, bitpazarından,
Anladın sen, kendine ettin.
Almaya niyetlendiysen!
Beni belki, ya aşkını!..
Git bir zayi ilânı ver.
Belki de bulursun!
Belki!

Kerim BAYDAK
[email protected]