Elinde minik bir külaha doldurulmuş rengarek akide şekerleriyle
gelirdi bize hep aneannem
külahın en üstüne konmuş gül kokulu bir lokum mutlak olurdu
ananem de tıpkı o lokum gibi kokardı bana..
o lokum için sokulurdum usulca nazlana nazlana
yoksa aşkolsun beni tutana !

ne zaman sarılırsam sarılayım üzerime gül kokusu sinerdi
o gün bugündür aneannem gibi kokmadı hiç kimse
hala gül kokulu lokumları severim

Her lokum alışımda yumarım gözlerimi sımsıkı ,
aneannem kucaklar
anıların bende kalan kısmı hep ağlatır beni


__ Annem hayıflanırdı her seferinde ahh tek çocuk ama
on çocuğa bedel derdi


Seçilmiş bir anneydi benim annem
Mahallenin cici annesi
ama benim annem di
benim..
benim olmayan annem..!

çok sevilir sayılırdı
hep derdi ki hatır niyaz vardı eskiden
kalmadı

gel desemde gelmez
kopamaz evinden
der ki; babanın yemek vakti
onun uyku saati
oysa yıllar oldu
babam öleli

şimdilerde camın önünde
babamın tam da oturduğu yerde
sokaktan geçenlere gülümser
çama vuran yağmur damlalarını dinler
geçmişiyle sohbet eder
ve iç çekerek mırıldanır
hatır niyaz vardı eskiden
Ah çokk eskiden...


hatırlıyorumda tek katlı evimizin o kırmızı kiremitleriyle
nasılda haşır neşirdim
bahçedeki asmaya tırmanır
oradanda kiremitlere atlardım bir erkek çocuk kadar
cesurdum..
O zamandan belliymiş gözü karalığım


Çocukluğumun en güzel anılarındandır

Okula gitmek için bir cadde bir tren yolu ve ekin
tarlalarının arasından geçmek zorunda kalırdım
herkesin çok sevdiği unutamadığı çocukluk arkadaşları vardır
benim de vardı elbette

Yıllar boyu sürdü arkadaşlığımız
Ahretlik olduk kan kardeş olduk
hiç kırmadık kırılmadık mızıkçılık etmedik
taki ölüm onu benden kopartana kadar


uçuş uçuştu eteklerimiz
Ne güzel beş taş oynardık kayboldu zamanın içinde
bu güzel oyunlarda unutuldu
belki de bizler unutturduk.
şimdilerde her merdiven basamağı bu güzel oyunu anımsatır
çok uzun yıllar oldu basamaklar öksüz kalalı bu oyundan.!

çocuk ruhumun biriktirdiği ne çok anı var..
nasılda susamışım o günlere..



26Mayıs2017 /BALIKESİR



C.EREN