İki yalnız yolcunun an'lık karşılaşmalarında, birlikte yolculuğun imkansızlığındaki kömür tadını hissettim damağımda..Ömür boyu sürer ya bu iki yolcunun gizlerinin sonlu sonsuzdaki sonsuz alışverişi...uyanık kalmaya sebeptir belki her gece ve belki de gitmeye bırakıp herşeyi; kimine boş gelen bir yazıdır şiirdir oysa gizleri, onlara ise bildikleri ama anlamlandırmaya korktukları bir öz'dür, yaşamlarının en değerli öz'ü...

Asılı durdu iki he cee şimdi bende, kımıldamadan, gece de. İki sevi iki ayrılık arasında somut ve yontu gibi yarası olana tüte tüte bitmez duman yaratan . (Sigara içseydim şimdi söndürür giderdim )

Sevdim yazıyı, çok benden di ki, ifade etmekte zorlandıklarımı anlatmış olman acayip kıskançlık hissi yaratmış olsa da... Neyse artık, başederim:)))

Yüreğine sağlık Fransız
Saygılarımla