Mayıs gülleri

Düşünceler
Düşünceleri aşındırdıkça yozlaşmış yobazların
Kendini çok bilmiş sanan aptallar
Tüter ortada
Öyle ki,
Sanırsınız ki,
Alçak dağları onlar yarattı.
Ve yine öyledir ki bu insanlar kendini ak pak sanır
Diğer insanlardan soyutlanır..

Bir gün o bir gün vardır ki haklı ve haksız çarmıha gerildiği gün esecek yaz güneşinin bittiği yerde.
O sis dolu yürekler kudurmuş köpek misali asılacak gökyüzünün darağacında ıslak saç kadar curumsuz sırılsıklam fani bir yalnızlık dolaşacak ayaklarına bir yalnızlık içinde soluklanan canavar lar insan şeklinden kurt adama veya Kurt kadına dönüşen dolunayda kiralık evler gibi kiralık dostluklar uzarken yeşilenirken. Kavak uçlarında balkon kenarlarındaki saksılarda ben benlik büyütürken sabırsızca ıslahsız sevgiler bittiğinde gün döner devran döner küçülür insan büyüdüğünü sandığı yerde...

Eski bir pusat gibi katlayıp, hunçlara koyduğunuz dostluklar bir zaman sonra çıkarıp ardiyeden seçip seçip ya çöpe atarsınız kıymaya kıymaya kapıya gelen dilenciye yada şehrin bir yardım kurumuna verirsiniz.. Bayramlardan, yazdan, kışlardan önce ama hep aklınız kalır.. Ne güzel oldu der an gelir eskileri ararsınız.. Ama artık ne eski eşyalarınız nede eski dostluklarınız yerli yerinde değildir.
Eski Şafaklar kırlangıç kokulu baharları tarayın bakalım geçmişin saçlarını karıştırın eğer kırmadıysanız dostluklar daha köklenir fakat şimdiye kadar çoktan ölmüşte olabilir. Hayatınızdaki mayıs gülleri...
Nurten Ak Aygen
01.08.2015