BU HAYATTA YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİRŞEY VAR
Her günü son günmüş gibi yaşayacaksın. Tek başına olsan da bu değişmeyecek. Zararın neresinden döndüysen kar sayacaksın. Karı artık paylaşmasan da bileceksin.
Güvenmeyeceksin, inanmayacaksın ve umutlanmayacaksın. Bunlar elinde patlayan bombalar sadece bileceksin.
Düşeceksin, ağlayacaksın, kanayacaksın ama her defasında kaldıracaksın kendini. Temizleyip üstünü başını, ufka bakmaya devam edeceksin.
Kelebek gibi olacaksın, şımarık, canlı, heyecanlı ama ömrü kısa, öpen çiçeğini. Hayat bir gündür, o gün bu gündür diyeceksin ve korkmadan yürüyeceksin. Hem çakıl taşlarına hem ateşe hem toprağa basacaksın. Ama sen olacaksın.
Kalbinin kırıklarını saracaksın, içindeki sevgi sızmasın diye. O her şeyden değerli, ona da, sahibine de sahip çıkacaksın.
Sil baştan başlamak, hayatını değiştirmek her baba yiğidin harcı değil. Cesur, korkusuz olacaksın. Geleneklerden kurtulup, göreceklerine koşacaksın.
Hayat kısa, zaman çok değerli. Yakaladıysan ikinci baharı, imkansız fırsatı gözünü karartacaksın. Gün göreceksin sonunda, mermi gibi sağlam olup, hedefi vuracaksın. Değeceğini anlayacaksın.
Sen denizi seviyorsun diye denizde seni sevmek zorunda değil ya. Sen yinede yüzeceksin. Aldırmayacaksın dalgalara. Attığın her kulaç senin gücün bileceksin.
Pişman olacaksın, üzüleceksin, yıkılacaksın hatta ama geçecek. Çünkü sevmekten vazgeçmeyeceksin.
Güleceksin yeniden, hem de ağzın yırtılırcasına yaşların içinde göl olsa da.
Islanacaksın yağan yağmurda, kana kana içeceksin sevda suyunu aslında çölde olsan da.
Yokum diyeni yok etmeyeceksin. Bildiğin varlığıyla devam edeceksin onu sevmeye, yaşamaya. Dilek değil dua yapacaksın sevdiğini, o kıymetini bilmese de.
Özür dilemeyi bileceksin ama verdiğin hasarın bir özürle geçmeyeceğini de bileceksin. Kendini affettirmek için çırpınacaksın gerekirse ama herkesten çok bunu sen isteyeceksin. İstersen her şey olur bileceksin.
Kararlı olacaksın, her şeyi göze alıp mutlu etmekten çok mutlu olmaya bakacaksın. Bileceksin ki mutlu değilsen mutlu edemezsin.
Tutamadığın sözü vermeyeceksin. Yok ben söz vermedim diyorsan o zaman aynaya bakacak yüz bulamayacaksın.
Hep başka bir yol vardır bileceksin. Bile bile aynı yolda gidersen yaşadığını değil, kaçtığını göreceksin.
Rol yapmaya devam edenlere saygı duyacaksın. Zaten hayat bir tiyatro sahnesi değil mi? Sen hiç çıkamasan da o sahneye ödül vermeyi bileceksin.
Seveceksin ne olursa olsun ama bileceksin sevgi paylaşılırsa büyür, anlamını bulur, güzelleşir. Uzaktan sevmeyi değil değeceğine inanıyorsan canını vererek sevmeyi, yürekli olmayı bileceksin.
Özleyeceksin, yanacaksın hasretten, çoğaltacaksın yinede sevdanı. Işıksız, güneşsiz, nefessiz, yarım kalacaksın yine de direneceksin.
Ey kader etim senin, hayat kemiklerim sana kaldı. Bende koca bir ruh var, rüyası yalan oldu.
YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR…
Masallarla uyumayı bırakıp, gerçeğe uyanacaksın. Bıraktım masalları, onları babaları kızlarına anlatsın.
BIRAKTIK ARTIK BAĞLI OLDUMUZ DENİZİN KUMSALLARINI ONLAR MASALLARDA OLUR MUTLU SONLU BU HAYATTA ENÇOK BEN BABAMI SEVDİM.....