Aşk mı harekete geçirir gönül mü tartışmaya açıktır, ama tartışmaya gireni bunu çözeni göremedim, aşk kapıyı çalmadan gönül içine girer, gönül mü tamam der aşk mı tamam der hala çözülmemiş bir sır muamma…

İster aşk ister gönül tamam desin, insan kadir kıymetini bilmedikten sonra bir anlamı değeri olmuyor. Gerçi altın çamura düşse de altın değerinden bir şey kaybetmiyor ama, onu taşıyan değerinden bir şeyler kaybediyor.

İnsan, insan olduğu için değil içinde taşıdıkları ile insan oluyor. Hırçın gönül kırmaya yıkmaya alışana şimdiye kadar, bu insandır diyene rastlamadım. İnsan süratine bürünmekle insan olunmuyor, o süreti bakılacak sevilecek bir hale getirmek, güzelleştirmek insan yapıyor.

İnsan her zaman akıl ile kazanacağını zan ederken, bir bakıyorsun kaybetmişşş! Oysa gönül denilen duygu his merkezi akıl ile beraber kullanılmak için verilmiştir, hiç kimse bunları kullanmaz es geçer, işte o zamanda dert çile sıkıntı sanmayın tez geçer.

Aşk buz gibi gönlü ısıtmak, üşüyen gönülleri ısıtmak için verilmiştir, işte bu nedenle gönül kapısını sımsıkı kapatarak aşkın girmesine engel olamazken, aşkın kadir kıymetini bilmeyerek paramparça ederek, kendi hevesi uğrunda, bir ömür boyu donarak üşüyerek ömrünü sona erdirir.

İmge simge denge hatta yenge, aşkın dört geni içinde ise bir değer ve anlam mana kazanır, yoksa basit birer söz kelimeden mutluluğa kapı açmadan, öteye gitmez. İşte bizler aşkı serbest bırakmak yerine, arzularımız benliğimizle bir yere çivi ile çakarak sabitler isek, aşkın hiçbir faydasını göremeyiz mutlu olamayız. İmge simge denge yenge dörtlüsünü bir arada bulmamızda mümkün olmaz vesselam.

Aşık Gülveren