Haydi, artık uyanmalısın, ayağa kalkmalısın.
Kendine gelmeli belki yeniden dirilmelisin.
Yeni bir buluşla, yeni bir varoluşla, yeniden menzile varışla yaşamalısın.
Çünkü insan denen canlı varlık, sahip olduklarının kıymetini bilmiyor, ancak kaybedince farkına varıyor.
Gerçek manada ne/neler yitirdiğinin farkında olmadığından, ne bulduğunun ve neyin sahibi olduğunun da farkında olmuyor/olamıyor.

Bilmem, siz de düşünür müsünüz?
Sahip olduğum duygular ve hislerle, ait olduğum bir şey (her şey) var mıdır?
Sahip olduğum, bana ait olanlarla ne kadar mutluyum?
Peki, bu sahip olduklarım nelerdir?
Bir kocaman kalp mi, bir şehir mi, bir mekan mı, bir iş mi, bir makam mı, yoksa bir mangal gibi bir yürek mi?.. ( Ana, baba, eş, çocuk, arkadaş, dost yüreği mi?)
Hangisi?..
Sizin de düşündüğünüz oldu mu?
Ait olduğunuz, aidiyetinizin ön plana çıktığı yer neresi?

Adam diyor ki:
Küçükken, kemse benimle oyun oynamak istemiyordu.
Ya şimdi!
Herkes benimle oynamak istiyor
Durmadan oyun isteği gönderiyorlar.
Demek ki büyük oyuncu olmuşum.
Helal bana!

İster küçük, ister büyük olsun, sorunlar hallolmadığı sürece, insani ilişkiler çok büyük zarar görmektedir.
O yüzden sorunları kökünden çözecek tedbirler alınmalıdır
.
Güzel manzaralı bir yerde ya da açık havada en fazla 1 TL’ye çay içmek varken, neden illa da 5, belki de 10 TL’ye bir çay içerler.
Zevk mi, keyif mi, soyulmaya merak mı, cahillik mi, hava atmak mı, desinler mi, anlamış değilim.
Var mı anlayan!

Çevrenizde gördüğünüz her canlı, cansız varlık, her söylem ve söyleyiş, her hareket, bir tefekkür vesilesidir.
İyi okumak, okuyabilmek gerekir halince.

Garipler de söyler.
Neyi, nasıl söylerler.
Hele bir dinleyin bakalım.
Ne demek istediğini anlarsınız.



Kerim BAYDAK
[email protected]