sen hiç güneşin unuttuğu pencereler gördün mü, soğuktan titreyen yüreklere dokundun mu! öfkenin kırıklarını toplayabildin mi, eşyalar tamam atılır yeniler gelir, alışkanlıklar kalır geride yeri doldurulamayan…yüreğin kaç yıkıntı taşıdı bunca zaman, gidişini izleyebildin mi otobüs yolculuğuna çıkan…hangi sebepti valizleri toplatan kızgınlığın mıydı şeytanla bağdaş kurman…ağır mı geldi cehalet hırkası, saf mı değiştirdi güzel düşünmek için var olan kafanın içinde görünmez olan…

unuttun mu geliş sebebini, unuttun mu aşk ile yeryüzüne indiğini…yanlış seçim miydi, yanlış sevgi miydi sana cahil oyunu oynatan…habersiz mi kaldın, dokunduğunda yandın, ağladın anlamaya çalıştın mı, neden gönül ağlar…baktın mı secdene, rahlede açık kalan kur’an dile geldi mi söyle…bildiğin dilden okursun gönülle buluştuğun an…anlamak mahareti çamura yatmadan üstündeki tozu sirkelemeli bir an…vakit gece, yürekte hıçkırık var…idam sehpaları hazır mı, birazdan boyna geçecek ip kaç kilo tartar…unutulmak istenen vurgun bırakılmak istenen insan oldu her zaman…

neyin ayrımı bu, hangi din insanlığa karşı bir ordu…kaçış yolu dolu, iyi ama neden kanla doyar insan…inançlarımız adına oynan oyun değil mi bu…yine de inancına tutun, ilacın odur…bir gün gülüşünle oynaş sevgi çiçeklerine bir bak…ellerin yoksa ruhunla dokun, gözlerin görmezse eğer renklerini bulur can…

muhabbete yalan katılmazsa demlenir, her yudumda gönül şenlenir…ellerine bir bak güzelliğe kaç kişiye davet çıkar…bir kişi kaldı mı yalansız insan halleriyle seni karşılayan…belkide bu gece kafanda bir hırsız var, anılarını çalmaya kalkışan, onları yıkayıp güzelliklerle buluşturan…sevgili dostum diyebileceğin kaç kapın var…!

ilknur köknar(Sokak Kaçkını)