Umudun bittiği yerde teslim olursun evhama.Nicedir beklediğin bir yaren gibi açarsın kollarını , niyesini nasılını bir kenara bırakıp sarılırsın ona bir daha kaybetmemek için.Oysa bir kayıp ifadesidir bu aşk temaşası;umutların kaybının gözler önüne serilmesidir.Ama sen biçare fark etmezsin bu fark edilemeyecek kadar aşikar olan gerçeği.
Sonra evhamlı günleri yaşarsın, ne kadar süreceğini bilmeden,bunu aklına bile getirmeden.Çevreye pürneşe görünerek de maskelerin en afillisini takınırsın kasıtlı bir ifadeyle.Kimin umrunda ki senin maskeli balonun prensesi olduğun hayat keşmekeşinde.Sen gayrimeşru mutlulukların ifadesiyken kim senin mutsuzluğunu algılayabilirdi ki ya da en asılsız ibarelere savunma hazırlarken kim seni yargıcın önündeki idam sehpasına çıkarabilirdi ki.İşte hesabının yapılabilmesi için sonsuzlukta bir limit olmayı beklerken; hesabının çoktan görüldüğü bildiriliyordu sana,sonda nokta olarak gösterilerek.
Yekpare bir ömürdür artık yaşadığın.Sıradan bir beraberliktir hayatla tek bağın.Öyle biteviye akışında yaşarsın .Yaşayabileceğin kadar cesursuzlukla , vehamın tam göbeğinde ve şekilsiz bir şekilde.