Neyi, nasıl, nerede, ne zaman ve ne için söylediğin, o kadar da önem arz etmiyor.
İnsanlar, söylenenlerden neyi, nasıl anlamak istiyorlarsa öyle anlıyorlar.
Neyin anlatılmak istendiği, pek dikkate alınmıyor.

Benim bakış açımla, bir varsın, bir yoksun.
Yani senin varlığın, benim sana olan bakış açıma bağlı.
Bunu bil ve ona göre, ya var ol ya da yok ol.

Sensizliğin deryasında, ne bir noktayım, ne de iki, üç noktayım.
Hele soru işareti, hiç değilim.
Sadece kendi halinde, devama müsait virgülüm.

Kimliğin, gözümdeki değerin kadardır.
Mevcudiyetin, sana atfettiğim ağırlık kadardır.

Bazı insanlara, yapmacık gülücüklerle sempatik olmak, zorla olmaya çalışmak hiç de yakışmıyor.
İnsan özünde var olan dururken, neden illa da farklı görünmek ister.
Gerçekten çok gülünç oluyorsunuz.

İnsanlar, nedense kendisi gibi düşünmeyenlerden, pek hoşlanmazlar.
Bunu bir şekilde hissettirirler.
Hâlbuki her canlının hayatını iademe ettirmesi için, sahip olduğu bir aklı vardır.
Herkesin farklı düşünce tarzları ve yaklaşımları vardır.
Mevcut olan bu dengeyi bozmaya çalışan, çabalayan bencil, çokbilmiş ve ukala insanlar vardır.
Bu tip insanlar, aslında çok şey kaybetmişlerdir de farkında değiller.
İnsan, elindeki en kıymetsiz bir şeyi kaybettiğinde, ancak anlıyor kadrini ve kıymetini.

Benim baktığım gözle, baksaydın sen sana,
“Ne olmuşum ya!” diye, söylenirdin bana.

Severiz, seviliriz.
Beğeniriz, beğenmeyiz.
Her insan keşfedilmesi gereken bir dünyadır.
Bizim sevip, sevmememiz, beğenip, beğenmemiz bize bir şey kazandırmaması bir yana, karşımızdakine de bir şey kaybettirmediğinin farkında olmayız.
Sadece insanın kişiliğini, karakterini, düşünce biçimini ve yaklaşımını ortaya çıkarır.
Her iki tarafa zarar verecek bir durumdur, dikkatli olmak ve dikkatli davranmak gerekir.


Kerim BAYDAK
[email protected]