Bizimde derdimiz var. Anlamak , yaşamak ve anlatmak. Bu üç kelime bizim derdimiz olmalı. Anlamak için  bir çok kitap okumak , bir çok yeri gezmek , bir çok şey yaşamak gerekiyor.

Peki neyi anlamalıyız. Ben hayatı anlamak istiyorum.

Kim olduğumu nerden geldiğimi , neden geldiğimi öğrenmek , anlamak istiyorum. Ve Yaşamak istiyorum. Tıpkı bir dağ gibi heybetli, özgür ve delinkalıca bir yaşam istiyorum. Kimsenin beni aramadığı  ve kimsenin aklına gelmiyecek yerlere gizlenip düşünmek istiyorum.

Ruh bu durmuyor yerinde , rahat edemiyor. Derdi olan rahat edebilir mi? Edemez tabi . Derdini anlatmak ister. Anlatamak ama kime anlatmak.

Bulutlara anlatmak en iyisi. Derdimizi bulutlara anlatalım. O da dertlenir belki , ağlar  ve süzülür gökyüzünden gözyaşları , sonra çicekler açar gözyaşlarıyla . Kim bilir belki bir çocuk gelir çiçeği koklar mutlu olur. Koparır çiçeği annesine verir. Annesi de çok mutlu olur , onu vazoya koyar. Pencerenin önünde artık  bir çiçek var. Derdimizin çiçeği…