Evrağaç,
"Komşuluk Hakkına"

Daha çok zayıf uzun boylu yeni yetme ergenlere(kız çocuklara ) lakap olurdu.
Kara, isli mi isli, yassı, ince ve uzun, elle kavranabilen ucu üçgenimsi tahta parçasından bahsediyorum.

Ekmek evirme aparatı yani. Üçgenimsi ucuyla sıcak  saç üzerindeki yufka ya da bazlamaya  son anda şık bir hamle ile takla attırmalı ki ekmek yanmaktan da kurtulsun. Bu seri hareketler, ocakbaşında ki ritmik muzikalin de sesidir aynı zamanda.  

Yumuş tutmayan, yamışan genç kızların bir Evrağaç ayarından geçmeyeni de yok gibidir. Çoğununda sırtında kırıldığı da vakidir. Tabi sapı elinde yarım kalan o evin anasından başkası da değildir.
 
Evrilen ekmeğin kokusu tüten ocaktan sokağa yayılmaya görsün.  Berekatli olsun diye ocakbaşına yönelen her gelen geçene uzatılan Evrağacın ucundaki yufka ikramının adıdır "ısıcak". Almamak hakarettir. Hafif azar yüklü tandır başı anasının "Vallaha olmaz" narası emirdir de aynı zamanda.
Ev sahibi azıcık gani gönüllü ise küp peynirini de yanında verdi mi gel keyfim gel.
Tabii misafir azıcıkta kabileden biri ya da hatırlıysa o ısıcağın adı olur "yağlama". Marifet Evrağaç sallayandadır elbette lezzet adına.
Komşuluk Aşkına