Merhaba arkadaşlar uzun bir düşünceden sonra sizinle bu yazıyı paylaşmak istedim.Hani çoğu insan hayvanları pis bulur ya ama kendilerini temiz bulurlar. Fakat ne kadar pis olduklarını düşünmezler özellikle yalan söylerken. Gerçekleri yansıtıp yalan söylerken öyle pis oluyorlar ki bu pisliği sabun su çıkarmaz. Sözüm o çok temiz olup günde onlarca yüzlerce kere elini yıkayıp hayvanları bir kere bile sevmeyip küçücük bir öksürükten midesi bulanıpta arkadaşlarıyla bir araya gelince dedikodular yapıp başkalarının arkasından türlü türlü yalanlar savururken iğrenmeyip kendini temiz sananlara. Pislik içinde yatıp çalışıp elini nadiren yıkayan hayvanlarla iç içe olan fakat kalbinden tek bir fesatlık bile geçmeyen lüks kafelerde yetim hakkı yemeyip olmayan parasıyla sokaktaki aç çoçuğu doyuran temiz kalpli insanlara değil. Önemli olan dış temizlik değil iç temizliktir. Bir düşünün dışı temiz olupta içi ne olan insanlar var. Fakat tavırları sevgisi sadakati yalan olan hiç bir hayvan görmedim. Lakin yalan davranan çok insan gördüm. Sizce hangisi daha pis yalan insanlar mı? Yoksa kendilerini yalanarak temizleyen hayvanlar mı?