Ben her 12 eylülde hüzünlenirim. 12 eylül ülkemizde bir kasırga gibi esmiş, düşünen, üreten, yargılayan, yurdunu seven ve vahşi kapitalizme karşı yüreğini koymuş tüm güçleri silindir gibi ezmiştir.

24 ocak 1980 de uygulamaya konan ekonomik kararların yaşama geçebilmesi için demokratik güçleri yok etmek gerekiyordu, 12 eylül bu işlevi yerine getirdi. Hiç unutmam yönetime el koyanların o günlerde söylediği sözleri ’işçiler bu ülkeyi felakete sürüklemişlerdir, halkları ellerinen alınmalıdır’ diyordu. aldılarda. Çalışanların sendikaları kapatıldı, işlerinden atıldılar, işkencelerden geçirildiler, bazılarının yüreği dayanayıp öldüler.

12 Eylül’ü yapanlar Anadolu’ya çıkarak memleketi kurtardık diye bangır bangır bağırıyordu. Allahın ipine sarılmalarını övütlüyorlardı halka. Sarılanlar bugün öyle bir noktaya geldiler ki ekonomileri alabildiğine büyüdü, ellerinde onlarca tv leri, radyoları var. Üniversiteleri, Dersaneleri var.

12 mart ve 12 eylülde öldürülen, tutuklanan işçilerin, öğretim elemanlarının, gençlerin ve öğrencilerin nereleri vardı ? Onların memleketini seven sımsıcak yürekleri vardı, yatları katları, şirketleri, yoktu. Çoğu yoksul emekçi çocuklarıydı. Aldılar onları içeri, bir 12 eylül sabahı ’laik cumhuriyet ve Atatürkçülük adına’

Ülkemizin tüm umutlarını, geleceğini kararttılar 12 eylülcüler. geleceğini yok ettiler. Atatürk’ün kurmuş olduğu laik cumhuriyeti kararttılar.

Gün gelecek ülkemizi bu karanlığa sürükleyenlerden halkımız hesap soracak.