Biz insanlar sürekli bir şeylerden şikayet ederiz. "keşke bunlar olmasaydı","keşke daha fazla olsaydı","keşke hayatım böyle olmasaydı",keşke bu kadar yorulmasaydım" v.s. Peki hiç düşündük mü acaba, hayatımızdan istemediklerimizi çıkardığımız zaman bize ne kalır? büyük bir boşluğa düşmez mi insan? ya da her şeyin istediğimiz doğrultuda olduğunu düşünürsek, mücadele bizi terk etmez mi? kendimiz için yapacak bir şey kalır mı?

Peki önemli olan, olmasını istemediğimiz şeylerin düzelmesi için çalışmak, yani boşluğa düşmeden kendimiz için en doğru olanı yapabilmek için çabalamak değilmidir? Öyleyse biz neden, ne için şikayet ediyoruz?

Halbuki her şey o kadar büyük bir denge üzerine kurulmuş ki. Ve bizlere öyle bir akıl verilmiş ki; biz bu aklı kullanabilirsek başaramayacağımız hiç bir şey yok!

Hayatımızdaki olumsuzluklarla yüzleşmek, en önemlisi bunları kabullenmek ve savaşa daima hazır olmak bizim gücümüzü gösterir. Eğer insan bir an olsun etrafına, kendisine bakarsa, bakmak için değil,görmek için bakarsa; kendisinde ki kuvvetin, aklın, yeteneğin yaratılmış olan başka hiçbir canlıda olmadığını görecektir. tabi bakmayı bilirse.
Kendinizi fark edin;
ÇÜNKÜ SİZ BU DEĞİLSİNİZ.