İnsan birçok yerde ve birçok konuda, söylenenlerin ve yapılanların, amaca ulaşmada araç olarak kullanıldığını, ya da kullanılmaya tevessül edildiğini görünce, üzülüyor be, cancağızım!

“Yazık ya, falanca deli oldu, kafayı yedi,” diyorlar da neden, deli oldu ve o duruma nasıl geldi, hiç sormuyorlar, düşünmüyorlar.
Delilerin genellikle çok akıllı, çok onurlu, birçok şeyi kendilerine yediremedikleri için, kafayı yedikleri, yani deli olduklarını söylerler.
Öncelikle yakınlarının ve çevresindekilerinin kendilerine olan bakış açıları, söylemleri ve davranışları farklı, olumsuz olduğundan ve bu yapılanları kaldırmadıklarından, onurlarına yediremediklerinden, deli oluyorlar.
İnanmıyor musunuz, o zaman çevrenizdeki delileri bir konuşturun bakalım, akıllılar o sözleri söyleyebiliyorlar mı?
Şimdi onlar mı deli oluyor, yoksa onlara deli diyenler mi?

Dostum bu kadar çirkefleşmenin, adileşmenin manası var mıydı?
Hem bak, hala dostum diyorum!
İnsanın insana teselli vermesi, bu kadar zor mu?
Kırık-dönük, çarpık-yamuk olan bu hayatın yollarında ilerlerken, sıkı sıkıya sarılacak bir el, bir dal, yaslanacak bir omuz arıyor.
İnsanı değerli kılan da bu değil mi?
Bir dost, evet, evet, bir dost!
Her şeyin sırası var.
Bugün bana, yarına sana!..

Ne yaparsanız yapın, ne kadar uğraşırsanız uğraşın, muhakkak birilerine yakınlaşıyor ya da birilerinden uzaklaşıyorsunuz
Sürekli uzaklar ve yakınlar arasında ki gelgitlerde antreman yapıyoruz.

Senin bana baktığın gibi, nedense aynı şekilde ben başkasına bakamıyorum.
Yoksa bende bir terslik mi var!
*
Her baktığınız yüze, insandır diye kanmayın.
Nice çok yüzlüler var.
Hani ibliste de yüz vardı ya!



Kerim BAYDAK
[email protected]