ZOR YILLAR
Savaş bitmiş. Cumhuriyet kurulmuş. Büyük Atatürk’ün Rahmana kavuşmasına kadar her şey yolunda gitmiş. Ondan sonra ikinci dünya savaşı patlak verir. Merhum İnönü devleti bu savaşa bulaştırmamak için büyük bir çaba sarf etmiş Türk milletini büyük bir felaketten kurtarmıştır.
Zor yıllardır. Bir büyüğümüzden dinledim:
Ekmek karneye bağlanmıştı.
“Kardeşim Trabzon’da okuyor. Sırtımda mısır unu Beşikdüzü’nden Trabzon’a gidiyorum. Tam Çarşıbaşı’nı geçtim. Uykum geldi. Birisi unu çalmasın diye yükü iyice sırtıma bağlayıp ayakta bir saya yaslandım. Biraz uyuduktan sonra Trabzon’a vardım. Unu bir fırıncıya verdim, büyük tavayla birlikte . Tam ekmek pişti zabıtalar geldi. Tavayla birlikte ekmeği aldılar gittiler. Ekmek bir şey değil de tavayı geri verseler. Gidelim belediye başkanına derdimizi anlatalım.Tabi birazda çekiniyoruz. Cesaret geldi gittik. Biz de daha da on dört yaşlarındayız. İçeri girdik. Derdimizi anlatınca, belediye başkanı hüngür hüngür ağladı. Çağırdı zabıtaları ekmeğin yarısını yemişler ama tepsiyi kurtardık. Sevinçle başkana teşekkür ettik."
Şimdi bu gençlere anlatsan onlara masal gibi gelir. Halbuki yaşanmış gerçek bir olaydır.
Açlık çektik ama Vatanımızı tehlikeye atmadık.
Bugün bütün acılara , zorluklara rağmen hürriyet içinde yaşıyorsak o değerli şahsiyetlerin tecrübeli devlet adamların sayesindedir. Onlara rahmet okuyacağımız yerde bazı insanların meseleyi bilmeden onların ruhunu incitmelerini kabul etmiyorum.