Benim bu yaptığım yeni değil, alışılmışlığın kendisidir.

İki ay gibi bir zaman içersinde evimden uzakta idim. Eve döndüğümde terliklerimi bıraktığım yerde buldum. Eski bir alışkanlık olacak ki; terliklerim’i, hep oda kapısının önünde çıkarırım. Sabahleyin uyandığımda ise hergün terlik arararım. Nereden bile bilebilirdim ki, terliklerimin her gün hanımın ayağına dolaştığını.

Bir gün uyumaya kaltığım bir anda;, hanım peşimden seslendi.

- Ekrem Saygi!!!
- Söyle
- Terliklerini kapının ağzında çıkarma, ayağıma dolaşıyor, sinir oluyorum.
- (Alaylı bir tavırla) Tamam çıkarmam, terliklerimle yatarım.
(Bu söz üzerine; hanım arkamdan anlamadığım bir sürü şeyler söyledi. Fakat ne dediğini anlamamıştım.) Aldırmadan yatağıma gittim.

Bir sonraki günün gecesi tembih’i unutmuş olmalıyım ki; terliklerimi aynı yerde çıkardım. Sabah uyandığımda terliklerim kayıptı.

- Hanim terliklerim nerede?
- Nere çıkardıysan oradadır
(Aranırım bulamam)
- Tekrar yüksek sesle( Yahu hanım terliklerim nerede diyorum.
(Mutfakta tabak kaşık sesleri arsından, yüksek sesle)
-Ara bulursun... Arayan mevlasını da, belasını da bulur.
(Yarı uykulu gözlerle, odanın bir kşesinde tekme yemiş ve ters dönmüş bir terlik, diğeri başka bir köşede... Hanım sinirinden tekmelemişti terliklerimi.

Yine başka bir sabah uyandığımda; birde ne göreyim. Terlikler kuynumda, yastığa yaslanmış vaziyette başucumda yatıyor. Elime aldım evirdim, çevirdim ve gülerek hanıma seslendim.

- Hanım, hanım
(Hanım yine mutfakta)
- Söyle
- Terlikleri mi buldum.
- İyi ne güzel işte, nerde buldun.
- Koynumda uykuya dalmışlar, uyandırmaya çalışıyorum. dememe fırsat vermeden
- O terlikler benden sana, ikinci hanım olarak hediyem olsun. Ayrıca bu terlikler, bundan sonra bu kapının önüne konulursa; terliklerle yatacaksın bilmiş ol...

Siz siz olun terliklerinizi uygunsuz yerlerde bırakmayınız.

Ekrem SAYGI 2017