“ Bir paylaşım’’
hans von ayberk






Bugünkü namazdan nasıl bir feyiz aldım. Onu yazmamı ister misiniz?
Vusta >>>MİLAT demek, birşeyi ortadan ikiye kırmak. Yani MÖ, MS gibi (İÖ, İS veya...). VÖ (Vustadan önce) Vustadan sonra >>> VS.

Ben bu ikincisine niyetlendim. Bu ikindi değil, ikinci (“Tarafeyn en nehar” ve “etrafen en nehar”) Bu cem falan da değil.

VS’ye “Euzübesmele”yle niyet ettim, “Allahuekber” dedim. Sonra Fatiha’yı okudum. Tekbir ile eğilip, yaşıma göre ya da hasta-halsiz olduğuma göre 1-3-5-7 gibi “Subhane rabbiyel azim” dedim. Tekbir ile secde ettim (devamını biliyorsunuz). Sonra oturuşta "Ekmeltü...” ayetini okudum. İki yanıma dönüp sadece SELAM SELAM diye namazdan çıktım. Kişisel dualarımı yaptım. (KİŞİSEL DEĞİLDİ HEPSİ SİZİNLE İLGİLİYDİ). Namaz içinde değil ama bu bölümde çok çok AMİN dedim.

Bu namazın şekli gibi. Ama ben NE HİSSETTİM? Bunu anlatabilir miyim? Eğer sıkılmazsanız.

Ben bir cemaattim. Cemaatin imamıydım. Cemaat sonsuza uzanan bir perspektif gibiydi. Aklım arkadaydı. Aklımı arkadan kurtardım: Bir de baktım ki, önümde BİR İMAM VAR! İnanılmaz bir şey ama, DOSDOĞRU. Allah’ıma yemin ederim ki bir İMAM VARDI! Beli anormal bükülebiliyordu. Sanki karnı yokmuş gibi... Sanki karnı yoktu. Karnı ona engel teşkil etmiyordu. Rahatlıkla rüku ediyordu. "NEDEN?" dedim. "Çünkü sen ARKANDAKİ cemaatle ilgiliydin" artık sen imam olamazdın! Eyvah dedim... Ve bu mesajı yazmalıydım.

Allahaşkına iki rekatçık namazınızda ALLAH’tan, o önünde eğildiğinizden başka hiçbir şeyle ama hiçbirşeyle meşgul olmayın. Hiçbirşeyi düşünmeyin! Hiçbirşey zihninizde olmasın! Halının desenleri... Abdestin ıslaklığı... Veya sineğin size konması... Allahaşkına, sadece Allah’a kilitlenin!

La Mavcude İlla HU!
LA İLAHE İLLALLAH

Allah’tan başka hiç bir şey (halı, sinek, ıslaklık) yoktur! Size bir tek şey verebilirim! O ESNADA AĞLIYORSANIZ, işte ona izin var. Yarım damla gözyaşı-ki Allah korkusundan kaynaklanıyorsa- CEHENNEM’İ söndürür. Big Bang’i durdurur! Savulsun Cehennem! Ağlayarak geliyorum! Kork benden Cehennem. Ben senden değil; Sadece ALLAH’ımdan korkarım. Ben o’na müttekiyim! O’ndan başka pervam yoktur! Ayağım yerde/dünyadayım. Klavye önümde, AMA DÜNYA ile birlikte KORKU EVRENİNDEYİM! Kutsal korku=İtteka, SEN GÖRMEDİĞİM ALLAH’IMIN TEK GÖLGESİSİN!

Allah’tan korkun! Hakkıyla Allah’tan korkun. O gölgenin adı İTTEKA! İTTEKA! Bunları hissettim!

Her namaz sizler için de bir DİZİ film olmalı. Hepsi ayrı bir konu olmalı. Her biri ayrı ürpertmeli. Ayrı ayrı huşu almalıyız. Şu namazın Hakkını verelim HANİFLER! Şu namazın hakkını verelim hanifler, çünkü AHIRETTE, Cehennemde ve CENNET’te NAMAZ YOK, namaz HARAM olacak! Sadece bu dünyaya ait ise bu NAMAZ/Allah ile rabıtayı ikame etmek! Artık onu bir daha ebediyen göremeyeceksiniz demektir. O halde kılın bu namazı hanifcandaşlarım. Öyle kılın ki, İbrahim atam bile kıskançlıktan çatlasın! En vecidli namazlar sizin olsun.

Namaz dinin direğidir. Namaz bütün kötülüklerden alıkor, ıslah eder. Ve Namazın kendisi size şöyle der: "Beni ikame eden Allah’ın kulu, beni ZORA bindirmediğin, kolayına geleni okuduğun için ben sana teşekkür ederim. Beni sevdirdin, nefret ettirmedin. Bana Kur’an dışı hiç bir şey-amin-bile eklemedin." Ben senin Allah ile rabıtanın TEK YÖNTEMİYDİM. Beni ihya ettin, hakkını verdin"

İşte namaz konuştu! Allah her namazınızı böyle MURABBIT/direk ilişkili kılsın. Namazı kılmak araçtır; AMAÇ ALLAH ile rabıtadır. Allah ile sürekli raptiye olunuz candaşlar.