İnsan yüreğindeki acı ile yaşayabilir mi? Bazen çok fazla soruyorum bu soruyu kendime ve sanıyorum kendime işkence çektirmekten de hoşlanıyorum.

Yaşamınızda bir şeylerin değişmeye başladığını fark ediyor ama bunu çok sevdiğiniz kişiye soramıyorsunuz. Alacağınız cevaptan korktuğunuz için aslında soru soramayışınız. Bildiğiniz bir cevabin sorusunu “neden sorayım ki “ diyorsunuz kendinize ve yine aldatmaya çalışıyorsunuz kendinizi. Oysa yalan söylediğiniz yüreğiniz her an kan ağlıyor. Davranışlar ve konuşma aralarındaki bir kaç kelime size her şeyi anlatıyor. O an cesaret edip sorabilseniz ama yapamıyorsunuz.

Acılar biz insanlar için, bunu biliyorum ama bazen dayanamayacak kadar çok acı hissediyorum yüreğimde. O an kalbim yerinden çıkacak ve içinde ne varsa dışarıya dökecek, hayatimi yok edecek sanıyorum. Gözlerime verebilsem yüreğimde hissettiğim acıyı gözyaşı ile akıp gidecek belki de, biraz olsun acılar hafifleyecek ama bunu da yapamıyorum. Yinede yüreğime akıtmaya devam ediyorum, gözlerimden akması gereken o yaşları. Biliyorum ki yüreğime akan yaslar, bir daha dışarı çıkmayacak ve yavaş. yavaş beni yok edecek. Bilirsiniz, akrepler kendi zehirleriyle öldürürler kendilerini. Başkalarının acı çektiğini anlamasını istemezler. Bende akrep gibi kendime batırıyorum iğnemi, tek fark var aramızda, ben yavaş, yavaş yaklaşırken ölüme, akrep anında zehirliyor kendini.

Sevmek nedir? Bu soruya herkes kendine göre cevaplar verir. Oysa sevginin tarifi tektir. “Yasamak için var olması gereken tek duygu, ” derim ben. Sevgiyi kaybettiğiniz anda yaşamınızda kaybolmuş demektir bana göre. Yaşamımızda çok ender yakalayabiliyoruz sevgileri. “ O duyguyu yakaladığınız anda öyle sarılın ki bir daha kaybetmemek için mücadele edin” derim “ Emek harcanmadan alınan her şey gibi, emek verilmeden yakalanan sevgilerde anında yok oluveriyor. Onun için emek verin sevgilerinize sakin banana demeyin.” İsterseniz cevabinizi bildiğiniz soruyu sorun karşınızdakine, belki de çok rahatlayacaksınız.

Orta yaşlardayım ama hala öğreneceğim o kadar çok şey var ki. Her gün bunu çok daha iyi anlıyorum. Doğduğunuz günden itibaren kendi kendinize sorduğunuz sorular yıllarla beraber azalacağı yerde çok daha fazla çoğalıyor. Bu sorulara cevap veremediğinizde ise fazla yoruluyorsunuz. İsterseniz artik kendinizi yormayın karsınızdakine sorun. Belki de karşınızdaki kişide sizin soru sormanızı bekliyordur. Siz sormadan kendisi söylemek istemiyordur, çünkü onun için değerlisinizdir ve sizi kırmaktan korkuyordur, sorduğunuzda bu korkusu biraz daha azalacak ve içinde yaşadıklarını size anlatabilecektir.

Soruların cevabını bildiğinizi sansanız da kendi kendinizi öldürmeyin, karşınızdaki kişiye sorun, belki de beklediğiniz cevap gelmeyecektir ve yeniden hayata merhaba diyeceksinizdir. Ne dersiniz?

Onurumsun - Türkan DİNÇER