Çekiliyorsun yavaş yavaş... Perdelerden bakakalıyorsun ritmik adımlar ve ritmik vuruşlarla uzaklaşan davulcunun ardından gecenin ayazında ... Hüznün düşüyor gökyüzüne asılı yıldızlara... Seni biraz daha alıkoyamamanın mahcubiyetinde ay...
Çekiliyorsun sokaklardan, sohbetlerden...Çekiliyorsun hoşgörüden, tahammülden... Çekiliyorsun mahalleyi saran sıcak pide kokularından, fırın önü kuyruk muhabbetlerinden... İftar koşturmacalarından, ikram sofralarından... Çekiliyorsun birbirini anlama gayretlerinden...şehri dolduran ezan seslerinden, teravih salavatlarından... Çekiliyorsun kimlik edinen, kimliğinin eksikliklerini dolduran yüreklerden...
Bir muhabbetkarın göz yaşlarından,
Bir ihtiyarın yol gözleyen yüreğinden,
Bir çocuğun ilk oruç coşkusundan,
Bir muhtacın ihtiyacını karşılama umudundan,
Bir günahkarın azad fermanından,
Bir umudun, var olma telaşından,

Çekiliyorsun batan günle beraber...

İbrahimi yakmayan ateş seni yakmaz ki dedi çocuk sen yandıktan sonra...

Ülkesi için... surları döven toplar gibi göğsünü döven insanlar da var, dedi beyazı siyahından çokça olan ihtiyar...

Demek gidiyorsun... Ardında bıraktıkların bir dahaki seferde yerinde olabilecekler mi acaba? Seni tutanlarda senin tuttuklarında bir özlemin akıbetini merak içinde ama umut içinde bekliyor olacaklar... Biliyorum gidişler dönüşler içindi... Döndüğünde beni bulursun umarım ya da seni bulurum umarım...

Murat Güler

Suya Düşen Yazılar
(24/06/2017-Bir Ramazan Arefesi)