Biz hiç yalnız hissetmedik ki kendimizi, yağmur uyanıştır. Doğanın yaşama merhaba dediği andır, çiçeklerin tüm renklerini kıskanırcasına gösterdiği andır. Ağaçların üzerindeki rehaveti atıp, göğe meydan okuma cesaretini gösterdiği andır. Bir an evvel beslenip, boy vermek ister. Yağmur umuttur. Grileşmiş gözlerin unuttuğu yaşamın tüm renklerini sunar ardından gökkuşağı ıle. Yağmur yaşama hissidir. Farkında olmaktır. Tenimize değen bir damla Yağmurun ılık bir dokunuş, insanın yaşama, yaşamın insana dokunuşu gibidir. her şeye rağmen tutkuyla bağlanabilmeyi anlatır camdan süzülen damlalar. Göşterişsiz, sade, çoşkulu, anlamlı...Bu gün hala daha yağmur yağsın istiyorum. Eskiye rağmen yenilenmektir yağmur. Yıkansın istiyorum her karış toprak. Gökkuşağını hep birlikte izleyebilmek için.

İnsanın insan tarafından amansız sömürüsünün yok olması için,savaşların dünyasında menekşe ve kırçiçekleri tarlalarının yeşermesi için, yani bir bütün olarak insanlığın insanlığının kurtulması için yağsın istedim.

UMUT VE SEVGİYLE...