Bu şehre yağmur yağıyor şimdi, ağlıyor galiba, 2 gündür taşıyamadı artık üzerindeki yükü, ağlayacak elbette, bulutlar özledi seni ayrılmak istemiyor, iki gündür sustu sustu konuşamadı bile, bak şimdi ağlıyor gökyüzü. Sevda ateşi sarmış bulutları, sevmiş gönülden, gezdiği dolaştığı yerlerde tat alamamış, seni tanıdı tanıyalı güneşle arkadaş olmuş, dökmemiş tek bir damla ama bak şimdi gökyüzü ağlıyor, hemde hüngür hüngür ağlıyor. Dayanırmı buna can senden ayrılabilir mi bu mavilik, bu bulutlar, seni öyle seviyor ki ama sen gidiyorsun. GİTME diye ağlıyor ne olur ayrılmayalım diye ağlıyor, ama sen gitmekte ısrarcısın. Gideceksin artık, diyorsun ki “benim gökyüzüm apayrı bir yerde, ben ona gitmek istiyorum diyorsun” bulutlar ağladıkça ağlıyor, merak etme sabaha karşı ağlamayı keser gök yüzü, akıtır içindeki tüm tanelerini, ama akşam yalnız kaldığında yine dökecek yeryüzüne gözyaşlarını, yine ağlayacak, hiç çıkmayacaksın aklından, hep içinde derinlerinde bir yerlerde olacaksın.

Bu gece gökyüzü ağlıyor taşıyamadı yükünü….
Bu gece bulutlar kapkara beyazlığını kaybetti bulamaz bir daha…

Tüm dünyaya küstü artık gökyüzü,
Kaybetti içindeki yaşama sevincini…

Helal olsun sana…

Mutlu ol yarınlarda, düşünme hiç geride bıraktığın enkazları, kaldırmaya çalışma, bırak öylece kalsın, bırak hep ağlasın ağlasın ağlasın…


Melantis
19/09/2008—21:05