Eski zamanlardan birinde,bir çoban yaşarmış bir köyde..e haliyle dağlarda,tepelerde koyunlarıyla

yaşarmış tabii..köye pek inmezmiş,kimsesi de yokmuş zaten.Gününü dağlarda geçirdiğinden olsa

gerek,ne bulursa onu yermiş.En sevdiği şeyse karga avlamakmış..karga etini de pek severmiş...

yanında hele bulguru da varsa,keyfine diyecek olmazmış...

Mevsim kışa dönerken,köye inme zamanı gelmiş...toplamış koyunlarını yola koyulmuş,yolda bakmış

koyunlardan biri sürüden ayrılmış,almış başını gidiyor..hemen peşine düşmüş,koyun kaçar,o kovalar.

tam yakalayacak ki,koyun bir çukurun üstünden atlayıp karşıya geçer,çoban da peşinden...ama çoban

çukuru aşamaz ve düşer.Hem de ne düşmek,koca bir mağaraya...toparlanıp kalkınca etrafına bakınır,

bir de ne görsün,mağaranın taşları parıldıyor...dikkatle bakınca bu taşların altın olduğunu anlar..

Sevinçle o taşlardan kırabildiği kadar kırar ve doldurur ceplerine..

tekrar dışarı çıktığında zengin bir adam olduğunu anlamıştır artık...oturur ve neler yapabileceğini

düşünür.Öyle ya yıllardır hep aynı dağda,koyunlarla ve hep aynı yiyecekleri yiyerek yaşamıştır.Kimbilir

dünyada daha ne güzel şeyler vardır diye düşünür.Hemen düşündüklerini yapmaya karar verir.

Şehre yerleşir ve güzel bir ev alır kendine ve de birsürü çalışan.En başta çok iyi bir ahçı bulur,

bana der, bildiğin en güzel yemekleri yapacaksın..ehh adamın işi bu zaten başlar harika yemekler yapmaya,

hepsi çobanın önüne çıkarılır.Çoban başlar yemeye...yer yemesine de bir türlü pek memnun olmaz.

Hep bir bahanesi vardır..yok onun tadı böyle,yok şunun tuzu böyle...birde başka yemekler dene bakalım der.

Bu her geçen gün aynı şekilde devam eder...çobanı mutlu etmeye imkan yokkk..her çeşitten tadıyor fakat

asla bir tat alamıyor..gönlü hep, acaba başka bir yemek daha mı güzel..onu da bir tatsam diye ortalıkta

dolanıyor..başka başka ahçılar getirtiliyor..onlar da deneniyor fakat çoban mutsuz...hayattan tat alamıyor

bir türlü...

Günün birinde bir kadın çıkageliyor...ben onun seveceği yemeği yaparım diyor ve girişiyor işe...

yemek hazırlanıp çobanın önüne konuyor...çoban hemen başlıyor tatmaya ve yedikçe yiyiyor,keyfi de yerine

geliyor..işte buydu aradığım yemek,artık hep bunu istiyorum diyor.

Etraftakiler meraklı ve şaşkın bir halde kadına soruyorlar:ne pişirdin?

Önemli birşey değil diyor kadın,ONA SADECE AĞZININ ALIŞTIĞI TADI VERDİM...

(Karga etine sarılmış bulgur...)o bu yemekle ancak mutlu olur....

Gökten hep üç elma düşer ya..

Hepsi de,mutlu olmayı bilemeyen çobanların başına...

İnci Demirel Tunçişler