Bazı ânlar vardır ki  ölümsüzdür insanın muhayyilesinde, kalbinde, ruhunda.. Ve bazı insanlar, bazı yerler...

Unutmaktan korktuklarımız vardır, bir ömür boyu kalbimizde kalmasını istediklerimiz.. ve unutulmayı kabul etmez ki ruhumuz... Hele çok sevdiğimiz birinin kalbinde yokluğa mahkum olmak belki de yoklukların en kötüsüdür... Faniyiz, belki de zamanın çarklarında ufalıp gideceğiz, belki de sert rüzgarlar alıp götürecek sevdiklerimizin kalbinden bizi, zaman zevale uğratacak hatıralarımızı.. belki de asla unutmaz dediklerimiz bile gün gelecek sadece bir isim olarak hatırlayacak bizi.

Herkesin kendine göre korkuları vardır; hastalık, ölüm, yoksulluk, kimsesizlik... Ama unutulmak korkusu bunların dışında kalbi bir ağırlık veriyor insanın bedenine ve bu ağrı zamansız kolluyor yüreği, ansızın bir yıldırım misali düşüyor ve yakıyor ruhu, benliği... Ben hep unutma özürlü olduğumu söylerim, gerçi buna da özür denilirse...
Allah bizi ebed için yaratmış ruhumuz sonsuzluğu arzuluyor..O yüzdendir ki insan  sevdiklerinin kalbinde ebediyyen kalmak istiyor...Yine de Rabbim her şeyin hayırlısını versin demek düşüyor belki de. Çünkü sevgiyi de kalbi de yaratan O...
...
Unutmak; gerçek manası ile seven, sevmenin sırrına erenlerin başarabileceği ya da yapmak isteyebileceği bir şey değilldir..Gönül ehli olan insan, sevdayı sobadaki kor gibi taşır yüreğinde. Vefalı bir gönül, layık görmüşse eğer birini içinde yaşatmaya; artık o, onun kendisinden bir parçadır. Mutlu da etse acı da verse onun  vazgeçilmezidir o. Onsuz yarım kalacagını, yokluğunda yokluğun en ıstıraplısını tadacagını, kimsesizliğin acısını yudumlayacağını bilir...

Benliğe işlenen sevdalar, işte bu yüzden asla zamana yenik düşmezler. Bazen sert rüzgarlar yürekteki korun üzerine külleri savurabilir, fakat en ufak bir meltem bile korun tekrar açığa cıkmasına vesile olacaktır..Günü birlik sevdaları kimse hatırlamaz. Tarih yüreğini tandır misali kavuranları, ruhunu hicranla dağlayanları anar. Bazı sevdalar vardır ki belki de bu dünyada onlar vuslata eremez, vuslat en güzel kavuşma yeri olan ukbaya tehir edilir...


Unutmak, kuşların kanadına taşları bağlamaktır/ Issız bir dünyada yapayalnız ağlamaktır...demistim eski bir şiirimde.. hakikate eren sevdalarda mekan ve zaman ayrılığının, sevdayı zevale uğratacak bir etkisi yoktur. Ruhları ve kalpleri bir atanlara inşaallah iki dünyada da ayrılık yoktur...
...


15 Nisan 2015, İstanbul Kartal, Mürsel Emre Doğan...