Bundan daha güzel bir şey olamaz. Uçurumun ucundan aşağıya bakarken gördüğün o papatya sana kucak açıyor, bundan daha güzel bir şey olamaz.
Yoksa seni içine çeken bir papatya mı? Yoksa, yoksa ne? Bulutların altında bir uçurum daha mı var? Düşmeyince bilemezsin, düşmeyince göremezsin, kim bilir belki de bu papatya dikenlidir. Eğer atlarsan yanarsa canın suç papatyanın değil seni itenindir. Emin ol enisa toprak papatyanın dikenlerinden daha serttir. Bu dünyadan gidenler suçlarını toprağa lanetleyip giderler. Bana inan bana güven ve beni sev enisa, bu dünyadan giderken lanetleyip gitmeme izin verme. Bir kuş ölürse sebebini benden bilme, yağmur yağmayı unutursa, göğün işçileri greve girip göğü maviye boyamazsa bir gün, gün doğmazsa karanlık kalırsa yer ve gök, güneş yanmaktan vazgeçerse, sebebini benden bilme enisa. Ben yerin ve göğün bütün kanunlarına uyarak yaşadım bütün dünya düşman kesilsin isterse, ‘’bazı papatyalar dikenlidir’’.
Şimdi aşağıda beni bir papatya bekliyor, gitmezsem darılır belki de mahrum bırakır tüm dünyayı güzelliğinden. Gitmeliyim, canımı acıtacağından falan değil, bana açtığı o kolları bensiz kapatmasını istemediğimden. Arkama bakmadan bağıra bağıra o papatyaya gideceğim, papatyanın dikeninden değil toprağa nasıl dikildiğimdendir lanetim.