Bu dünyaya belli zaman dilimi için geldik..Doğum kapısından ölüm aralığına...Genelde herşeye doğum penceresinden bakarız..Ölüm penceresini pek kullanmayız,kullanırsak da nadir kullanırız..O zaman bu hayatta güzel işler yapmalıyız..Bunlardan bir tanesi de sevgi..Sevgiyi doyumsuz yaşamalı insan..Ve doyumsuz sevmeli birini ..Birini öyle sevmeli ki insan,onun dünyasına yeni bir anlam,yeni bir ruh katmalı.Yeni bir tabiat olmalı onun soluk aldığı ortamda ve yeni bir şarkı bestelemeli kuş seslerinden ona özel..Çağlayanları götürmeli oraya..Hiç dinmeyecek bir pınar olmalı aşk susuzluğunu gidermek için sevdalısının..Ona tatlı bir rüzgar olmalı lavanta kokularını getiren..Üzerine uzanacağı çimen olmalı..Renk renk çiçek veren toprak olmalı..Başına taç yapacağı papatya olmalı.Karanlık geceye yıldız olmalı,hemde dolunay..Güneşin altında onu serinleten dere, ırmak olmalı..Rahat rahat kulaç attığı göl,deniz olmalı..Pırıl pırıl bir gökyüzü olmalı..Gökyüzü gibi sonsuz bakmalı insan..O sonsuzlukta Şahin gibi kanat çırpmalı...Sevdasını en tepede ve özgürce yaşamalı..Birini sevmeli insan..Öyle sevmeliki ten olmalı,can olmalı..Var olmalı,bir olmalı..Her gözkapaklarını açtığında onu bulmalı..Sevgiyi tam,saygıyı kusursuz sunmalı..Öyle sevmeli ki insan tam bir melek olmalı..