gitar çalan her parmağın
hiç dokunmadığı perde ardında
bıraktığı bir kalp atar
ege kıyısında

bizim egemiz yok
bizim marmaramız yok
ak veya karadenizimiz de yok
bizim denizimiz yok

bizim gitarımız bile yok

biz
bilet kuyruğunda
numara seçme lüksü olmayanlardanız
bir otobüsün pencere kenarı
mutlu olmanın şansa tabi sebebi
biz
bir şeylerin tebaası
biz bir şeylerin şeyi
biz bir otobüsün mola yerinde verdiği dakikalarla sınırlı zamanı
aksanı bozuk muavinin sesine koşulladığımız adımlarla
yarım bardak çayı soğumaya terk edip
valizlere tıkıştırdığımız hayatları kaçırmama derdindeyiz

yanı başımızda son model mercedesle yan yana park ettiğimiz otobüs
tıslayarak geri gelirken
onu
ileri gider gibi gösterir
başımızı dayadığımız pencere yanılgısı

yol alır gideriz böyle
yol verilmiş hayatlardan
sokaklar sürülür üstümüze..