Bugün varlığında güne merhaba derken umut yüklü kalbimi " gözlerine " örmeye geldim. Karşımda sen varmışcasına bakışlarım mahçup ve yüreğine dokunuyormuşcasına klavyeyle konuşmalarım utangaç ve bir o kadar çekingen..Sıradan bir adamın hayatına verilmiş en büyük sevda ödülüydün sen. Hediyem sendin. Düşlerimi kelimelere ilmekleyip varlığının bir nefes uzağında yüreğimi senin gözlerine bırakmaya geldim. Yüreğimi, yüreğine son kez bırakmak. Uzaklığa inat her sabah senin gözlerinde maviye uyanan yüreğimi senin nefesinde yaşatmak. Tutamadığım ellerinin, dokunamadığım yüreğinin hasretini yükleyip sana geldim. Yüreğim karşında, dokun ellerinle. Haydi tut gözlerimi. Yüreğinin içine al düşlerimi..Sevmeye gelmişim tut beni kapında....

Acıyla sökülmüş bedenimi senin sevginle yamamak için değil; bahara bakan yüzünü sevdim ben gülüm. Yılların sussuzluğunu senin gözyaşlarında dindirmek için gelmedim sana. Ya da ateşte örülmüş çığlıklarımı senin yağmurlarında söndürmeye değil ! Ben bir yudum sevginle yetinmek için gönül kapına geldim.Yanında mevsimlerın solduğu , nefesinde " zamanın " durduğu yüreğinde yaşlanmaya geldim sevgili.Varlığında değil, yokluğunun içinde seni beklemenin huzuruyla yaşlanmak isteğimdir düşlerim. Bir kez bile ellerimiz ellerimize kavuşmasa da , bir kez bile sırtlarımız birbirine yaslanmasa da ben senin yüreğinde baharları solumaya geldim...Sırtımda mevsimler ve elimde kalbim kapındayım..Ya al beni , ya da kör bıçakları sapla korkusuzca. Ben sana geldim. Geri dönmek yok sevgili..

Hüzne sıkılan nice kurşunlara inat senin yüzünde bildim umut tanelerini. Sende bildim bir yudum sevginin insana yettiğini. Kurtlanmıiş acılarıma sıktığım tek kurşunumdu gözlerin. Kapanmaz yaralarıma sürdüğüm tek umudumdu nefesin. Senin yüzünde ağlıyorum bunu bildin mi? Ya da fark ettin mi ? Umutlarımı kaynattım, sensizlikte " seni " kaçamak öpüşlerimde.İlk kez gözlerimdeki yağan yağmurla, kücücük ellerimle sana nakış işleyen yüreğimi gördün mü ?

Sen bilmesen de her gülüşünü baharım, her nefesini bana verilmiş en güzel hediye bildim. Gitmelerinden sonraki ağlamalarını değil; vuslatın heyecanlarını düşündüm yokluğunun katransı gecelerinde. Gözlerinin umut dolu bakışlarını onlarca parçaya bölüp, her parçasını kücük hücrelerime yerleştirdim. Bir gün dilim adını anmaktan aciz kalırsa, atan kanım haykırsın içimdeki sevda kelimelerini. Kalemim kırılır, seni " sana " yazamasam, nefesimi çek içine. Göreceksin havaya bırakılan nefesim senin adını çizecektir mavi semaya..

Acıya sıkılmış tek kurşunumdu gözlerin. Umuda işlenmiş mutluluğumdu gülüşlerin. Bir gün bile ellerini tutamasam da avuç içlerindenki terim ben. Bir gün bile dokunamasam da yüreğine, hayata baktığın göz, umuda aldığın nefes oldum.

Haydi kapına geldim. Rüzgar ol, yüreğimin dağılmış hatıralarını avuçlarıma topla. Bahar ol, yağ saçlarıma. Dizlerine eğilmiş yüreğimi tutup serçenin gözyaşlarına bırak. Ya da yapamıyorsan onca şeyi; bari ölüm ol, çık karşıma. Avuçlarından kanatlanayım sonsuzluğun sessiz semasına..Neden diye sorma, seninle aynı vakit doğma şansını yakalayamadım lakin senin gözlerinde ölmenin ödülünü ve onuru bana ver sevgili..


Dilim dolaşıyor hep adını andığımda.
Ama senin yüreğine bir söz bıraktım,
Yalnızca bir söz...
Bırak gözlerin yalan söylesin,
Bırak dudağında, sevgi olmasın.
Bırak cesaretim ellerini tutmasın,
Bırak, bir sabah
Yüreğin benim gözlerimde uyansın...
Uyansın ki;
Sonsuzluğuma kazıyayım adını.
Bırak, varlığın sevişmesin benimle.
Yokluğunun her kelimesinde,
Yüreğinle sevişir,
Ölüme senin gözlerini öperek giderim.
Son infazını boynuma geçir sevgili....
Kurşunları kelimelere ilmekleyip
Ölüm ol çık karşıma...

2 Ağustos 2006

İsmail Sarıgene