Ne söyleyeceğimi bilmiyorum aslında. 1 yaşındaydım seni kaybettiğimde şimdi 22 yaşındayım. insan başına gelen her şeye katlanıyor. 21 yıl nasıl geçti? geçti işte bir şekilde. bir önemi var mı ki. herkes gibi ben de hayatta kalma mücadelesi vermedim mi? o yüzden sorma bana o 21 yılı ya da sor. sor ki içimdeki her şey dökülsün. bütün nefretim, sevgim ,kızgınlığım,kinim ,kıskançlığım , bencilliğim, hayranlığım. hepsi birer birer dökülsün. içim boşalsın artık rahatlamaya ihtiyacım var.
insanların bu kadar duyarsız olmasına dayanamıyorum. biri çıkıp sormadı sensizliğin nasıl bir şey olduğunu , neler hissettiğimi. kimse "anlatmak ister misin" demedi. bense bekliyorum hala biri çıkıp soracak diye bekliyorum . inan o kadar çok istiyorum ki bunu sormalarını. yaramı bulup ona dokunmalarını iyileştirmelerini o kadar çok istiyorum ki. yokluğunu anlatamıyorum ama hıçkırıklarımı duyarlarsa anlarlar beni. biliyorum ...