1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
700
Okunma
Bilmiyorum ama yüreğimin derinliklerinde hala uslu duran bir çocuk var.
Sessizce kalbimin yapraklarını okşar durur
Kapandığımda mutlaka kulağımdan fısıldar ve bende bir umutla fısıltılarını mırıldanıyorum.
Çocukluğum olgun bir çocuktur; bana ta uzak köyümün dağlarından derelerinden çiçeklerin ve karanfillerin kokusunu getirir burnuma tutar, sonra kendime gelirim bakarımki sabah çoktan olmuş bile....
sabahlarım, hep boşluktan geçer sanki,bin yıldır sarılmamışım,kollarım halsiz, bedenim ürkek ve yılgın bir uyku girer gözlerime.
Ne düşlerden savrula biliyorum kendimi nede uykudan...
Cevap Yaz