Bu günlerde yağmur istiyor canım, iliklerime kadar ıslanıp denize uzanmak istiyorum… Sonunu düşünmeden ellerimi bırakmak ve ağırlığımca taşmak istiyorum sokaklara… Salıncak eğlencesini erteledim uzun zamandır, yıldızlar ayaklarımdan tutup baş aşağı bıraktılar… Ninniler bitti tahta beşikte, şarkılar lacivert renginde… Gece demsiz bu aralar gündüz düşleri de yalan…

Aynanın karşısına geçip büyüdün mü diye sordum, gözlerim çocuk bedenim kadınsa, büyümek ne acaba… Beş yaşında da bu ağır sözler vardı dudağımda otuzumda da aynı… Bir elbise değişti yüreğimde… Minik ellerim gül kokmuyor ki, izmarit kokusu sinen saçlarıma dokunduğumda…

Dokunuşlara yabancı bir yürek çarpıyor soluğum da, titreyen bir alev sarmış duygularımı… Bir masal sıkışıp kalmış dudağımda… Yabancı bir ses yankı yapıyor odamda, gece çok sesli bir orkestraya bırakıverdim kahkahayı yaşam kaçkını bakışlarıma… Duyan olmaz dediğim gözyaşlarımın sesine aşina kaç can kaldı diye baktım, tozlanmış kirpiklerimin damlasında…

Kifayetsiz sözlerin kesildiği bir mutfak olsa, koşarak giderdim yüreğim avuçlarımda… Biri bana gülümsesin insanca… Suçlu aklın cezası kızıl yaprakların rüzgarla dansıysa… Ben çekildim hayat hüzün bahçenden çocuklukta… Kahkaha olmasa da tebessüm hep taze kalacak üşüyen avuçlarımda…

Ey hayat sendeyim… Beni güzel karşıla…

İlknur Köknar (Sokak Kaçkını)