BEN ÇÖZEMİYORUM KENDİMİ ANLAYAMIYORUM .Ben herhangi alalade bir kadındım,ne olduda bu kadar değiştim?hiç yalnız kalmadım hiç çaresizliğe düşmedim hiç yokluk görmedim hele hele hiç sevgisiz kalmadım.Neşeliydim mutluydum şarkılar söyler dans ederdim!çok mutlu bir evliliğim dünyalar tatlısı bir kızım var hemde boyumla beraber anlıyacağınız böyle bir kişi hiç arayış içine girermi ?beni arardı arasıra hatır sorardı bayramları kandilleri hiç kaçırmazdı mesaj çekerdi ben izimi kaybettirdikce o bulup dostca konuşurdu belki defalarca aramamasını söylemişimdir bizde böyle şeyler ayıp karşılanır bir bayanın erkek arkadaşı olurmu denirdi ama o hiç yılmadı 30 sene dile kolay hiç doğum günümü evlilik yıldönümümü unutmadı çok masumdu.DERKEN bende onunla konuşma isteği belirdi ona soracaktım eşim bile unuturken yıldönümümüzü sen nasıl hatırlıyordun sen açmadığım halde o telefonları nasıl buluyordun sadece soracaktım neydi bu HALA SENİ SEVİYORUM demezmi şok oldum bir insan 30 yıl hiç karşılık görmeden nasıl severdi onun bu sevgisini anlamaya çalıştım unuttuğum yüzünü hatırlamaya çalıştım hatıralarımız bile unutulmuşken ondaki bu taptaze duyguları çözemedim oda evliydi 2 kızı vardı oda mutlu bir evlilik yapmıştı ama sen diyordu sen olmalıydın? ben çok duygulanmıştım meraklanmıştım günler günleri kovaladı konuştukça çözülüyordum anlattıkça hoşuma gidiyordu nolur diyordu arasıra olsada sesini duyayım!düşündüm bunda ne varki dedim kendimce arayabilir sadece hatır sorabilirdim bu çok masumdu bana göre aradıkça eskiler konuşuldukça hoşuma gitmeye duygularım değişmeye başladı hala masum konuşmalarımız ama niyetler değişti sanki beklentiler değişti fırsatlar kollanmaya başlandı peki bunun adı ne neden yapıyorum bunu kendime neden ümit vermişim gibi geliyor neden çözemiyorum kendimi neden durduramıyorum peki bütün bunları NEDEN..............