Kimleri yerine koyarmışım ben... Bugün de bitti.. Yarın da bitecek belki nice yarınlar geçecek ömrümün üzerinden. Gün olur da sen beni, ben seni başkalarında unurtursak eğer bu da bizim ayıbımız olsun. Bırak içimde yaşayayım seni. Hiç olmamışsın gibi bir hafıza kaybım ol mesela. Hiç yaşanmamış bir anım. Pişmanlığım ol, keşkem demeyeyim sana. Gün olur için acırsa beni sor başkalarına. İçimi acıttığın kadar acısın canın. Günlerin olmasın, bensizlikte kaybol bulamasınlar seni. Her şeyin sonunun olduğunu hatırla. En çokta bir gün benim bu hayatta olmayacağımı anımsa. Gözlerin ıslansın, o buruk acı yaksın içini.. Sen ki, bir gün gelirsen karşıma affedemem diyeyim sana. Belki de affederim, umursamadan sarılırım hatıralarımıza.. Belki de başkası için evet derken bulursun beni bir masada.. Ya da başka bir gökyüzünün altında buluruz birbirimizi. Belki de toprağın altında denk gelirim sana. Ölüm var, ki ben seni orda göreceğim imkansızım. Umutlarım günden güne çürürken başka umutlar yeşerirse küçük dünyamda işte o zaman mazimde kabuk bağlayan yaram olursun. Belki de bir dikiş izim der geçerim senin için herkese. Korkma, artık titremiyor kalbim. Bir zamanlar heyecandan yaşlanan gözlerim, şimdi bitmişliğin dibine vuruyor. Ben ki hiç yaşanmamış farzettim geçen günleri, sen ki hiç yaşamamışım farzet. Yok olmuşum say. Ölmüş bil. Ne bileyim her şeyi say benle ilgili... Tüm olumsuzluklarımı duy. Ben bıraktım artık... Çabalamayı, umut etmeyi, özlemeyi. Boşverdim, akışına bıraktım aslında. Olsan da bir olmasan da bana.