Her şey bir çeşme başında toplanan bir yığın çocuğun okul bahçesindeki minik havuzlu çeşmeye teneffüs zili çalar çalmaz koşuşturmasıyla başladı
Ne olup bittiğini anlamadan minik su havuzuna düşen kız çocuğunun kanayan burnunu görür görmez öğretmenlere haber vermeye çalışanların telaşı sardı etrafı...şaşkin bakışlarımla izlerken ben olan biteni " nerde o? Nerde o?" diye bir hışımla gelen koca cüsseli bir öğretmenin karşısında beliriverdi abim..şaşkınlıktan küçük dilini yutmuş gibiydi.. daha kendini savunmasına fırsat vermeden koca bir tokat indi yüzüne...benim de yüreğime..dondum kaldım oracıkta....iki kardeştik koca okulda ikimizin de boğazına düğümlendi kelimeler..
Tokadın etkisiyle yere kapaklanan abimin benim kadar canı acımamıştı sanki o hâlâ kendini savunmak istercesine " ben yapmadım, ben yapmadım " demek isteyen el hareketleriyle bir şeyler söylemeye çalışıyor beş parmağın izinden kızaran yanağını tutmayı akıl edemiyordu...oysa tutacak hiç bir hali kalmamıştı.. toz içinde kalan yüzü gözü üstü başı umrunda değildi o kendini dinleyecek biri arıyordu...ama yoktu ışte hiç kimse yoktu..herkes burnu kanayan minik kız çocuğunu kucagina alip ogretmenler odasina goturen ogretmenin peşinden koşup gitmisti...koca avlu sanki ikimize ıssız bucaksız bir sahra çölüydü..bir ben bir de o...abim... onun koca yürekli bir adam olacağı daha o günden belliydi ki benden önce topladı kendini...ihtimal o ki ben küçük bir şok yaşamıştım o anda şimdikilerin deyimiyle....elimdem tutup çekti beni...sarılıp ağlaştık sinerek bir köşeye..

Kimseye anlatamadığıni bana anlatmaya çalışıyordu.." beni ittiler" ses kesik kesik hıçkırıklara karışık..
- vallahi de billahi de ben yapmadım beni ittiler..dengemi kaybedince çocuğun üzerine abandım o da düştü.. diyebildi sadece ışte o an akıl edebildi acıdan yanan yanağını tutmayı...bir eli kendi yanağında diğer eli benim yanağımda...
Gözyaşlarımı siliyordu kendi acısına umursamadan...
O ilkokul 5 de idi ben 3 de...
O tüm çocukluk hatıralarını bana bıraktı gitti...
Ben bittim...
O çoktan helallesti onu yargısız infaz eden o ögretmeniyle...
Ben yıllarca affetmedim...
Her gördüğümde bir şeyleri eksik bıraktım bile isteye saygıdan yana o öğretmene..
Abim genç yaşta bu dünyayı terketti ....ben hâlâ dünya ve içindekilerle....

Ülkü Kara
22 nisan 2017