Sizide üzdüler değil mi ?

Biliyorum, biliyorum.
Canınızı yaktılar, ağlattılar, sevdiğiniz kadar sevilmediniz, tuzla buz ettiler, sizi odalarda ışıksız bıraktılar, benliğinizden çıkardılar, gururunuzu ayaklar altına bile aldınız zamanında, korkusuzluğunuza karşılık.

Acımadan tam kalbinizden vurdular!

İnanmak istemediniz, kabullenemediniz.
Gerçekten mi ? Dediniz.
Sonra bir baktınız kalbinizden kanlar oluk oluk akıyor.
İşte o zaman acıyı hissettiniz.
Bu sefer bir daha sordunuz.
Ama neden?
Hemen kendinize toz kondurmadan "haketmedim ulan!" Dediniz.
Dediniz değil mi ?
Biliyorum.

Hakettiniz veya haketmediniz ama sizi vurdular.
Aslında bir şey söyleleyim mi.
Hakettiniz.
Afallamayın hemen öyle malesef ki ettiniz. Çünkü herkes öldürür sevdiğini. Siz kendinize olan saygınızı kaybedip maceracı şövalyeler gibi bir serüvene attınız kendinizi. Sonunu düşünmeden ama ölme ihtimalini bilerek, ölümü düşünmek istemediniz.
Çünkü sonunu düşünen kahraman olamaz değil mi ?
Siz süper kahraman mısınız?
Al işte bak vurdular ama. Ne oldu ölüyorsun?
Dünyada yaşıyoruz arkadaşım dünyada. Çık o süper kahramanlıklardan maceraperest ruhundan. Ne çizgi romandasın ne filmde nede masalda. Dünyadasın mutlu son yok. Sonunu düşüneceksin her daim. Ölme ihtimalini unutmadan atacaksın adımını
Öldürülmemek için yaşacaksın bu hayatta