1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
745
Okunma
Yağmur du korkutan beni,
Fırtına dan kaçar titrerdim.
Sokağa çıkamaz saklanırdım.
Meğer fırtına insanın hayatı imiş.
Şimşek insanlar, yağmur ise
Masum gözyaşı imiş.
İnsanlar ne zaman bu kadar değişti.
Arkadaşlık, kardeşlik ne zaman değişti.
Sevgiler neden yalan
İnsanlık nerede?
Şimdi yak bir sigara!
Aç perdeyi al bir kitap,
Dinle yağmuru dindir fırtınayı...