İnsan bu su misali kıvrım kıvrım akar ya…
Üstad Necip Fazıl, sakarya türküsü isimli şiirinde insanı suya benzetir. Aslında enfes bir benzetmedir bu bana göre zira, hayatımı okudukça bu cümlenin benim hayatımı anlatmaya kafi olduğunu sizlerde anlayacaksınız.
Nerden başlamalıyım diye hiç düşünmeden direkt mevzuya girecek, sizi orta anadolunun küçük bir ilçesinde yaşayan devlet memuru baba ve ev hanımı bir annenin hemde dört çocuklu hayatına misafir edeceğim.
Neden yazıyorum? Çünkü, hayatımın gizli kalmaması gerekir. Her anı ibret alınacak, bir tecrübe kazandıracaktır. O kadar çok hata yaptım ki sayısını ben bile unuttum. İşte o yanlışların hepsi bana tek tek tecrübe olarak geri döndü. Benim o tecrübeleri yeni yetişeceklere anlatmamam doğru olmazdı, inşallah ibret olurum.
Her bir dönemi kendi içinde önemli başlıklar altında anlatacağım; çocukluk, gençlik ve olgunluk çağı olmak üzere. Mizahi açıdan ele almayı düşündüğüm hatıralarımı, kimi zaman gülerek,kimi zaman kahkaha atarak tabi kimi zamanda gözleriniz dolu dolu okuyacaksınız. Dedim ya her yanlış bende var olan bir çok doğruyu götürdü çırılçıplak aldığım dersle kalakaldım. Şu anda bu satırları yazarken dahi düşünüyorum pişman mıyım? Asla. Kader diyerekte işin içinden sıyrılmayacağım elbette , bu yaşadıklarım tamamen benim tercihlerimdi ve ben kendi tercihlerimin ceremesini çektim bir ömür belki hala da çekmeye devam ediyorum.
Neyse sözü daha fazla uzatmadan sizleri hatıralarla baş başa bırakayım.


Hakan Kayra Bayezid
ANKARA