Sen gelince yeşile keserdi evren, dağlarda karlar yeşil, evler, caddeler, sokaklar yeşil, gecede katran karası yeşildi eskiden.
Yeşil yeşil bakar yeşil yeşil konuşurdun, gülüşün yeşil, hüznün yeşildi.

Uzaklara daldığı vakitlerde gözlerin, yemyeşil bir ırmak olur, akardı derinliklerinde içimin.

... Ve yeşil çam oramanlarında nefes almaya benzerdi sözlerin.
Seni görünce Muhammedi bir yıldız konardı gözbebeklerime. O yıldızla yeşile boyanırdım tepeden tırnağa...
Yüreğimdeki volkan başlardı çağıl çağıl akmaya...

YANARDI YEŞİL.

Sen yanardın o zaman...Hüsranım küle dönerdi kül yeşile...
Sana dair ne varsa yeşile çalardı renkte.
Yeşile dönerdi şiirlerim, sözlerim yeşile.
Yollarım yeşildi, yüzüm yeşil, gözlerinin dokunduğu gözlerim yeşil.
Bahara koşan kelebekler, dağlarına yağan kar, yaza bürünen çiçek, sevmek, sevilmek, seni uzaklarda düşlemek... Yeşil yemyeşil bir evrendin eskiden.

Güzün sarısı, gecenin karası, gökyüzünün mavisi de yeşildi, sen varsın diye...
Yalnızlığım ve yalınlığım...
Sessiz bir sinema filmi şimdi,
SEN GİTTİN YEŞİL BİTTİ.