Ne hesap ederim ne hesap sorarım. Bir kadının hayatından sevgi gitmişse o kadın kadınlığını da yitirmiştir. Ben yitik bir ömürüm. Yitik bir hayat. Kim bilir sesim avazım da kesilip silindiğimde dünyadan geriye bir kaç satır kalacak benden. kimsenin bilmediği bu sayfada kimsenin duymadığı avazım...
Yalnızlığımı, yıkılmışlığımı, her şeyden vazgeçmişliğimi anlatabilsem. Ben anlatsam siz anlar mısınız? Süslü sözlerle anlatsam mesela bunları.

Desem ki aylardan bir nisan akşamıdır
Fatihte yoksul bir gramofon çalıyor ... daha mı dinlenilesi olur söylediklerim.

Öyle bir soğudu ki kalbim .Şöyle bir yokladım yerinde mi kalbim. Öyle bir soğudu ki yaşamaktan benliğim. Şöyle bir baktım kendime öldüm sandım. Gözlerimdeki ışıksız donuk bakışlar, ellerim soğuk , kalbim soğuk, yatağım Öyle soğuk ki. Bir baktım kendime .Öldüm sandım.
Öyle bir geçmişim ki dünyadan. aşktan sevdadan. öyle bir kırılmış ki kalbim. sandım ellerim göğsüm kanlar içinde.Sandım ki, vuruldum .Sandım ki öldüm. Umut oldum, bulut oldum, dua oldum dillere döküldüm.
Öyle sevgisizim ki . Sevilmiyor muyum sevemiyor muyum durup kendime bunu sordum.
Ben bu dünyada sadece çocukları sevdim. Bir bebeği bir çocuğu mesela. Sahnede şiirini okurken heyecanlanıp şiirini unutan, koşup öğretmenine sarılan çocuğun minicik kalbinde kaldım. Bir şey için de ben böyle heyecanlasam.

Bilirim çoktan gittin. Ben senden gideli çok oldu da senin gidişini seyretmek de başkaymış. Sen gidiyorsun, herkes gidiyor her şey gidiyor. Ben gidiyorum .Her şeyden herkesten gidiyorum.
Yaşım otuz. Sen say ki 30 yıl yaşadım ben. Otuz yıl savaştım mutlu olmak için 30 yıl savaştım. Sonra birden vazgeçtim mutlu olmalardan, sevmek sevilmeklerden...
Ben sandım derslerime çok çalışırsam iyi bir mesleğim olur. Edebimle durursam güzel bir aşk beni bulur. Güzel aşklar güzel evlilikler doğurur. Mutlu kadınlar mutlu çocuklar doğurur. Ben sandım ki aşk bir evi doldurur. ısıtır, aydınlatır, şenlendirir. Fakat gördüm ki her şey boş. Aşk bir evi soğutur, kararır ışıklar birden.
işte öyle...