Bir hediye, küçük bir muhabbet kuşu.

Yalnız olduğundan mıdır küçük kafeste durmak istemiyor.

Evin içinde gezinsin diye çıkarıyorlar kafesten. Ev halkının etrafında uçuyor, Çocukların eline kafasına konuyor, korkmadan avuçlarının içinde yem yiyor.

Minnacık Muhabbet kuşu evin delikanlısının avucundayken, delikanlı içinden geçenleri söylüyor annesine:

"Şu yaramazın uyanıklığına bakar mısın anne; küçük bir kediden korkuyor, ondan kaçıyor ama benim avucumda hiç korkmadan yemini yiyor. Oysa bir sıkımlık canı var, benim onu sevdiğimi ona merhamet edeceğimi, zarar vermeyeceğimi nasıl da biliyor"

Bu söz anneyi biraz düşündürüyor ve şöyle soruyor oğluna:

"ya o kuş senin ona olan merhametini unutsa, ve ya bilmese, senden kaçıp kendini avlamak için fırsat kollayan kediyi dost bilip ona uçsa ne olurdu hali?

"Tabi ki, kediye yem olurdu" diyor oğlu.

Anne şöyle devam ediyor: "İşte oğlum, Allah’ın kudretinin yanında biz bu Muhabbet kuşundan daha küçüğüz, bizim canımız Allah’ın kudret elinde bir sıkımlık bile olmaz. Merhameti ise senin şu avucuna sığan kuşa olan Merhametinden çok çok daha fazla.

Şimdi sen O sonsuz Kudret ve Merhamet sahibi Allah’ı bırakıp, seni avlamak için fırsat kollayan şeytanın peşine düşsen senin halin ne olur biliyor musun? Allah korusun! "Şeytana yem, Cehenneme yakıt..."

İnşeallah oğlum sen hep, sana Merhamet edecek, seni koruyacak, seni bağışlayacak olan Rabbine yönelirsin.