Mutsuz sonlara dayanamam her hikayenin polyannası olmalıyım..ordan oraya koşarken kollarıma, bacaklarıma dolanan zehirli sarmaşıklar dermanımı alsa da koşmalıyım..Kıymıklar bana batsa, kökü yüreğime ulaşsa hiç bir ehemmiyeti yok yeter ki her hikaye umutla başlayıp, mutlu bitsin..
Tüm hikayelerin kahramanları birbirlerinin gözlerinde erisin yürekleri hep bir atsın...karşılaştıkları engel sadece çakıl taşı hükmümde olsun..güçleri yetmezse onu bertaraf etmeye ben yollarına turab olurum. sırtıma yüklemeye razıyım tüm çakıl taşlarını yeter ki tüm hikaye kahramanlarının yolları açık olsun...birilerinin birilerini incitebilme ihtimali varsa incinen ben olayım..kırma ihtimallerinin tüm yolları bana çıksın razıyım yeter ki tüm masallar mutlu sonla nihayetlensin.
Her "sesimi duyan var mı"cümlesinin öznesi ben olayım...yeter ki değmesin başka dudaklara bu çaresizlik sözcüğü...kol kanat germeyi, yokuşu düz eylemeyi boynumun borcu bileyim. bu yolda yürüyeyim nefesim tükenene kadar yeter ki hiç bir hikayenin sonu kötü bitmesin..
Hikayelerinin baş kahramanı olmaya namzet her yüreğe dokunabilmek adına kendi hikayesinin celladı olan bir zavallı polyanna ... ÜLKÜ KARA (kızıma notlar..)