Çok eskilerde kalan ve şimdilerde pek kullananı kalmayan özlü bir sözdür başlıkta yazdığım.
Ayrıca "edebi" bir sanat da vardır burada ancak "o" benim bilgimin dışındadır.
Bu söz neden mi aklıma geldi?
Günlük hayatta,bazen "amaç mı önemlidir,yoksa araç mı" diye sorarız ya ondan!
Hayata Machiavelli’in "gaye,vasıtayı meşru kılar "dediği yerden bakarsak,amaca ulaşmak için her yolu "mübah"sayar/sayabiliriz.
Oysa hayat bunu tersini doğrulamaktadır.
Amaç kadar o amaca varmak için seçtiğimiz araçlar da önemlidir.Esas olan da amaç ve araç bütünlüğünü sağlayabilmektir.
İşte başlıkta yer alan bu sözde,bu anlamda güzel bir "felsefe "yapılmakta;amaca varmak için de her aracın "mübah" ya da "meşru" olamayacağı anlatılmaktadır.Hem de Gandhi’nin şu satırlarını doğrularcasına:
Çalışma olmadan servet,
Vicdan olmadan haz,
Karakter olmadan bilgi,
Ahlak olmadan ticaret,
İnsanlık olmadan bilim,
Özveri olmadan ibadet,
İlke olmadan siyaset
olamaz/olmaz.