Insanoglu kendi bünyesinde barindirdigi duygu ve düsünce tarzini Tanrisal bir kavrami yorumlamak icinde kullanmistir ayni zamanda . Bu tanrisal dengeyide ademogluna atfen ona kutsal görüs ve yaratilis özelliklerinide ekleyerek, bunu sonsuz evren ve sonsuz tanri kavramlariyla insanogluna bahsetmistir. Söyle ki, insan, kendi cinsi olan diger bazi insanlara daha dogrusu , akilli ve bir takim seyleri okuyarak asmis kisilere doga üstü güc kavramlari da yüklemeyi görev edinmistir.. Bu türden kisi ve kisiler insanlar ile tanri arasindaki bagi kuran kisilerdir ayni zamanda. Insan kendi düsüncesinde varettigi bu duygu ve düsünce olusumunu ise tanri ve insan iliskisi olarak kabul etme gereksinimi duymustur. Bunlarin en güzel örneklerini Anadolu insaninin hayat formunu olustururken, bu degerlere kattigi kavram ve duygular en iyi örnekleri olusturmaktadir. Tanri olmayan (görünmeyen) fakat ayni zamanda da insanin varligina hükmeden bir varlik olmustur zaman icerisinde, yani olmayan seyi var etme cabalari. Duygusal dengede bunun anlaminini ise insanoglu manevi hayattan maneviyati olmayan hayata gecis icin gerekli kilmis ve bunu Tanri istegi olarak lanse etmistir ( kabul etmistir ) . Ve , ruhsal dengede ruhun bir tanri varligi oldugu kavrami insanin alisila gelmis en büyük degeri olmus ve olacak gibide görünmektedir.