ÜSTÜ KALSIN
.
"Ölüyorum Tanrım
Bu da oldu işte.
.
Her ölüm erken ölümdür
Biliyorum Tanrım.
.
Ama, ayrıca, aldığın şu hayat
Fena değildir...
.
Üstü kalsın..."
.
Cemal Süreya böyle diyor. Ölüm karşısında insanın çaresizliği. Kabulleniş ölümü. Her ölümün biraz da erken olduğu. Sonrasında teslimiyet. Biraz da sitem Tanrı’ya: “Üstü kalsın...”
.
Mahir Bütün öldü. Keskin’in Şidid Abdallı köyünden çıkmış bir güzel adam. Tam bir hayat adamı. Sanat, edebiyat, drama, müzik, spor... On parmağında on marifet.
Tam bir meddah. Şimdi “stendapçı” diyorlar ya... Bu stendapçılara taş çıkarır. Nüktedan, hazır cevap. Bulunduğu meclislerde kahkaha tufanları estirir.
Kendisini uzun bir şiirde anlatmış Mahir Hoca. Şiirin son dörtlüğü:
.
“ Mahir Bütün’üm bütünden yana
1940’ta geldim cihana
Bir çift tatlı söze kahve bahane
Üç beş candan gayrı dost bulamadım”
.
Mahir Bütün yazları gelir Susanoğlu (Atakent)’e. Sezon bitene kadar Atakentli’dir. Kış gelince kışlasına İzmit’e döner.
.
Ben Mahir Bütün’ü Susanoğlu’nda tanıdım. Bir yaz sabahı sahilde yürürken kalabalık bir grup sabah sporu yapıyordu. Başlarında Mahir Hoca. Beni de çağırdı aralarına, katıldım. Dost olduk.
Sabah sporları şenlik şamata. Bir saate yakın sürüyor. Kimselerde yorgunluk emaresi yok. Neden? Sadece spor yapılmıyor ki... Şiirler okunuyor. Türküler söyleniyor. Neyler, kemanlar çalınıyor. Fıkralar, şakalaşmalar gırla... Bunların hepsi Mahir Hocanın yaratıcı gücünden kaynaklanıyor. Takılıyor herkese. Lafı sözü batmıyor.
.
Böyle bir güzel adam “Üstü kalsın” dedi. Göçtü. Ayrıldı bu dünyadan. Susanoğlu’nun en renkli simasıydı. Artık Mahir Hoca gelemeyecek Susanoğlu’na. Yeri doldurulamayacak bir insan. Ölümü de şaka gibi... Keşke öyle olsa!
Işıklar içinde uyusun. Nur içinde yatsın.